‘เบื่อแล้วการแท็กหา...มาหาแทนได้มั้ย?’ โยศิตาลงทุนสวมชุดนอนอันเซ็กซี่...สีงาช้างที่ตัดกับผิวขาวราวกับหยวกกล้วย ทำให้ภาพออกมาโดดเด่น...เหมือนเป็นภาพสามมิติ ที่ทันทีที่ใครได้ดู...ก็นึกว่าเธอมาอยู่ตรงหน้า “รู้ทั้งรู้...ว่าโดนแฮ็ก แต่ก็ยังใจเด็ด เก่งเกินไปแล้วสาวน้อย” คนที่เพิ่งกลับจากการประชุม...สั่งให้เลี้ยวรถไปอีกทาง ตามคำขอร้องของเจ้าของโพส... เวลาเกือบจะเที่ยงคืน...เขาเองก็อยากจะนอนหลับพักผ่อน ช่วยไม่ได้...ที่เธอดันมาโพสอะไรที่ทำให้เขายิ้มได้ในค่ำคืนนี้ คนอย่างเสี่ยภูมินทร์...ไม่เคยคิดที่จะมาเล่นอะไรบนโลกโซเชียลให้เสียเวลา ใครจะไปคิดว่าการนึกสนุกชั่วคราว...มันจะทำให้เขาหลุดออกมาไม่ได้ ‘คือแก...ฉันไม่เป็นอันทำอะไรเลย! วันๆเอาแต่รอดูเขาโพสจีบกัน!!’ ‘คือเอ็นดูเสี่ย...เอ็นดูที่แปลว่าอยากดูเอ็น!’ ‘เด็กว่างี้...เสี่ยว่าไง?’ คนที่ใส่ชุดนอนเซ็กซี่...แต่ใบหน้าแสนเซ็ง ถอนหายใจรอบแล้วรอบเล่า... เธอไม่ยอมรับหรอก...ว่ากำลังรอเขา เธอไม่ได้รอเขาสักหน่อย!! ตึ๊ง! ‘ฝันดีนะคะคนดีของเสี่ย’ ภาพคอนโดของเธอ...ที่ถ่ายเหมือนรู้ว่าเธออยู่ห้องไหนนั้น ทำเอาเธอต้องวิ่งออกไปดูนอกหน้าต่าง... มีรถสุดหรูหนึ่งคันที่กำลังเลี้ยวออกไป...เพียงแค่นั้น แต่ทำไม ใจของเธอต้องสั่นระรัวขึ้นด้วยเล่า! “ใจเย็นปั้นหยา! อย่าหวั่นไหวเด็ดขาด...สติลูกสติ!”