“แกมีอะไรจะบอกฉันเหรอ” คำถามของฉันยังคงไม่ได้รับคำตอบจากคนตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขาเอาแต่ยิ้มแล้วก็มองหน้าฉันด้วยท่าทาง…เขินอาย รู้ไหมนะว่าไอ้ท่าทางที่เขาแสดงออกมาอยู่ตอนนี้มันทำให้ฉันเข้าข้างตัวเองขนาดไหน ริมฝีปากที่กลั้นรอยยิ้มเอาไว้ก็แทบจะกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ เผยรอยยิ้มกว้างออกมาให้เขาเห็นอยู่เรื่อย โซ่กระแอมไออยู่สองสามที เบี่ยงหน้ามองไปทางอื่นก็หลายครั้งแต่ไม่นานเขาก็หยุดลงที่การมองหน้าของฉัน “อืม กูมีเรื่องจะบอก คือ…” “กูชอบน้ำผิงวะ/ฉันชอบแก..” “….” ‘กูชอบน้ำผิง’ ทำไม…. เราพูดออกมาพร้อมๆกันเป็นเพราะเราใจตรงกัน แต่ทำไมสิ่งที่ฉันกับแกพูดออกมาถึงได้ต่างกันสิ้นเชิงขนาดนี้นะโซ่ ฉันบอกว่าชอบแก.. แต่แกกลับบอกฉันว่าแกชอบคนอื่น… เล่นอะไรกับใจฉันกันนะ ตลกชะมัดเลย