ร่างสูงใหญ่ของแทนไทนั่งขอบเตียงพลางมองคนตัวเล็กของเขาหยิบกล่องอุปกรณ์ทำแผลออกมาจากในตู้ เขาเอนตัวค้ำมือไปด้านหลังแล้วเงยหน้าขึ้นเพื่อเปิดทางให้หล่อนมองคางของเขาได้ถนัด ผิงขยับเข้ามาชิดแล้วบรรจงทำแผลให้อย่างเบามือ ชายหนุ่มไล้สายตามองใบหน้าเรียว ดวงตากลมสวย จมูกเล็กรับกับปากรูปกระจับสีชมพูระเรื่อสวย เขากลืนน้ำลายเมื่อรู้สึกหัวใจกวัดแปลกไป "ไม่เจ็บแล้วค่ะ" หญิงสาวแปะพลาสเตอร์สีเนื้อที่คางของเขาแล้วใช้ปลายนิ้วลูบให้ติดแน่นอย่างเบามือ พลางเม้มปากซ่อนอาการเขินเพราะร่างกายหล่อนอยู่ในหว่างขาของเขามากจนตัวเองไม่รู้ตัวเพราะมัวแต่ทำแผล ครู่หนึ่งมือหนาก็ขยับมาจับเอวหล่อนเบาๆจนขนลุกซู่