"“เจ้ายังคงเกลียดข้าอยู่หรือไม่” “เกลียดสิ” “เช่นนั้นเอาเป็นว่า เจ้าจะเกลียดข้าไม่ได้!” เหยียนอวี้ จากไปโดยไม่ร่ำลานางสักคำ เหตุใดกลับมาถามเช่นนี้ มิใช่ เซี่ยเจิน หรอกหรือที่สมควรถามเขาแทน… ตอนเด็กเขาทั้งรำคาญใจและปากร้ายกับนาง หาว่านางคอยตามเซ้าซี้กวนใจและคอยหลบหลีกอยู่เรื่อย จู่ๆ กลับนึกอยากกัดแก้มนางขึ้นมาเสียอย่างนั้น แถมกัดแล้วกลับติดใจอยากกัดซ้ำอีกไม่รู้เบื่อ เขาสัญญาว่าจะพานางไปเล่นว่าว แต่กลับทอดทิ้งให้คอยเก้อ ทั้งยังมีลูกพี่ลูกน้องพูดทิ้งท้ายให้นางเจ็บใจเล่นว่า “เขาจากไปเพราะเกลียดเจ้า!” เช่นนั้นแล้วยังสมควรตกลงปลงใจเป็นพระชายาเขาอยู่อีกหรือ!"