“คิดจะยั่วให้หึงล่ะสิ” น้ำเสียงเชิงหงุดหงิดชัดเจนเปล่งออกมาจากริมฝีปากกร้าน ที่เม้มแน่นอย่างสะกดอารมณ์...แววตาไร้แววความพึงพอใจเพ่งพิศไปทั่วเรือนร่างระหงส์ที่บัดนี้กำลังใส่ชุดอวดทรวดทรงเต็มที่ “นี่คุณคิดว่าตัวเอง...มีอิทธิพลพอที่จะให้ฉันทำอะไรให้ อย่างนั้นเหรอคะ?” แววตาใสว่าพาซื่อ ก่อนเอียงใบหน้าเหมือนคิดเล็กน้อย...ความนิ่งอย่างแยบยลของเธอ ทำเอาเขาแทบร้อน เนื้อแทบเต้น...เหมือนแววตาของเธอเป็นน้ำร้อนที่ราดเขาไปได้ทั้งตัว “อย่ามาพูดยั่ว” แล้วเพศชายที่พอทำอะไรไม่ได้นิดหน่อย ก็ใช้กำลัง...ก็บีบแขนดันตัวเธอเข้าหา จนเธอต้องสูดลมหายใจลึก... “ดิฉันว่าเราต่างคนต่างอยู่ เหมือนที่เป็นมาจะดีกว่านะคะ...มันดีกับเราทั้งคู่แล้ว ฉันโอเคที่คุณจะมีใครก็ได้...และฉันก็อยากที่จะให้คุณโอเคเหมือนกัน ที่ฉันจะมีใครก็ได้..” สิ้นประโยคอ่อนไหว...ริมฝีปากช่างพูดก็ถูกเขาหยุดทุกอย่าง แทบจะหมายรวมถึงลมหายใจ! ความดุร้อนที่ส่งมาอย่างถือสิทธิ์ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกกลัวหรือกำลังตกเป็นรองเลยสักนิด...เรียวลิ้นเล็กตั้งรับเขาได้เป็นอย่างดี เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป...ใครจะควบใคร ติดตามพวกเขาได้ ใน “ม้าสาวจอมพยศ”