"คุณชาย...คือ...เรื่องของเรา คุณจะให้มันจบค้างคาแบบนี้จริง ๆ เหรอครับ" "ครับ" "คุณไม่อยากฟังผมอธิบายบ้างเลยเหรอครับ คุณไม่อยากรู้ความจริงเลยเหรอครับว่าความจริงมันเป็นยังไง?" "ไม่ครับ" "คุณชายครับ...คุณจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหนครับ นี่มันก็ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วนะครับ แต่คุณยังไม่ยอมฟังอะไรผมเลย ทำไมครับ ทำไมคุณถึงไม่เชื่อใจผมเลย ไหนคุณบอกว่ารักผมไง แล้วทำไมคุณไม่เชื่อใจผมล่ะ เพราะอะไรครับ?" "เพราะผมเชื่อในสิ่งที่เห็นครับ" "แต่สิ่งที่คุณเห็นมันไม่ใช่ความจริงเลยนะครับ คุณกำลังเข้าใจผมผิดมากเลยนะครับ มายด์เธอหลอกให้ผมเข้าไปหาเธอเองนะครับ แล้วเธอยังหลอกให้ผมจูบเธอเพื่อแลกกับคลิปของคุณที่เธอมีอยู่ด้วย" "อ้อ...เหรอครับ? ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะครับว่า...คนอื่นสามารถหลอกให้คุณจูบได้ด้วย เพราะที่ผ่านมาผมเคยเห็นแค่...คุณหลอกจูบคนอื่น" "คุณชาย? คือผม...ผม...ผมไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดี คุณถึงจะเข้าใจผมสักที" "ไม่ต้องพูดอะไรครับ เพราะผมเข้าใจดีทุกอย่าง" "แต่ที่คุณเป็นอยู่เขาไม่เรียกว่าเข้าใจหรอกนะครับ แต่ที่คุณเป็นตอนนี้...เขาเรียกว่าไม่เข้าใจอะไรสักอย่างต่างหากครับ" "ออกไป ผมจะทำงาน ผมรำคาญเสียงคุณ" "แต่ผมรักคุณมากนะครับคุณชาย คุณรู้ใช่ไหมว่าผมรักคุณมากน่ะ" "ขอบคุณนะ...แต่ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องมารักผมก็ได้ เพราะผมไม่อยากให้คุณต้องลำบากใจ ที่จริงแล้ว...คุณก็หน้าตาดีมากเลยนะครับ คุณหล่อจนเลือกได้เลยล่ะ แถมยังเป็นขวัญใจชาวเลอีกต่างหาก รวมไปถึงฐานะและหน้าที่การงานที่โดดเด่น คุณไม่จำเป็นที่จะต้องมาคอยหลอกลวงผมก็ได้นี่ครับ เพราะคุณมีตัวเลือกอยู่แล้ว" "คุณไม่ต้องมาพูดถึงเรื่องอื่นเลยนะครับ ตกลงว่าคุณจะไม่ยอมฟังเหตุผลของผมเลยใช่ไหมครับ? ที่ผ่านมาผมตามใจคุณทุกอย่าง ผมไม่เคยขัดใจอะไรคุณเลย มันยังไม่เพียงพอที่จะแสดงให้คุณเห็นว่า...ผมรักคุณเพียงคนเดียวอีกเหรอ?" "ผมก็บอกไปแล้วไงครับว่า...ผมเชื่อในสิ่งที่ผมเห็น วันนั้นผมเห็นคุณยืนจูบกับน้องมายด์อยู่ตั้งนาน ถ้าคุณไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ คุณจะจูบเธออยู่ได้นานขนาดนั้นเหรอ ห๊ะ ออกไป ผมจะทำงาน คุณอย่ามานั่งอยู่ตรงนี้ เพราะมันเกะกะผมเปล่า ๆ " "หึ...แล้วทูลหัวอยากให้ผมจูบคุณเพื่อบอกความรู้สึกบ้างไหมล่ะครับ หืม " "ไม่ต้อง" อุ๊บ... ***** " ผมขอโทษ ขอโทษ ผมผิดไปแล้ว แต่คุณอย่าเป็นแบบนี้เลยนะครับ อย่าเฉยชากับผมอีกเลยนะครับ ผมยอมแล้ว ผมยอมคุณแล้วทุกอย่างครับ คุณจะให้ผมทำอะไรผมก็ยอม คุณอยากให้ผมไปตายที่ไหนผมก็จะไป แต่อย่าเย็นชากับผมแบบนี้ได้ไหมครับ ผมขอร้อง" "คุณไม่ต้องไปตายที่ไหนหรอกครับ ขอแค่คุณไปไกล ๆ จากผมก็พอ และอย่าเข้าใกล้ผมอีกก็พอแล้วครับ" "คุณชาย ผม...ผมจะทำ ผมจะไม่เข้าใกล้คุณอีกแล้วครับ แต่ว่าคุณชายช่วยดูแลตัวเองหน่อยนะครับ แล้วก็อย่าลืมทายาด้วยนะครับ" "ได้...ผมจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุด คุณไปออกเถอะ" "ครับ..." มานพเดินออกจากห้องทำงานของนายไปพร้อมกับน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาให้กับความเลวของตัวเอง มานพไม่อยากเชื่อว่า...เขาทำแบบนั้นได้ยังไง เพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำร้ายนายเลย แต่ครั้งนี้เขาก็ไม่รู้ว่า...ทำไมเขาถึงทำร้ายนายได้ขนาดนี้ จากนั้นมานพก็ขับรถกลับบ้านด้วยความเร็วสูง เพื่อหวังว่าจะลืมความเจ็บปวดในใจ ***** "พี่นาย...น้องมายด์อยากตายค่ะ ฮือ ฮือ ฮือ น้องมายด์อยากตาย พี่นายช่วยน้องมายด์ด้วยนะคะ" "คุณครับ...ปล่อยผมก่อนนะครับ แล้วค่อยคุยกันครับ" นายพยายามแกะมือของมายด์ออกจากตัวเอง แต่มายด์กลับกอดกระชับนายแน่นขึ้น และร้องไห้ไม่หยุด ด้วยความเหนื่อยใจ นายเลยถามมายด์ว่า "คุณครับ...คุณเป็นอะไรไปครับ ทำไมคุณถึงร้องไห้หนักขนาดนี้ แล้วนี่คุณมากอดผมไว้ทำไมครับ ผมกำลังจะกลับบ้านนะครับ แล้วคุณมีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ" "พี่นาย...น้องมายด์อยากตายค่ะ ถ้าพี่นายไม่ช่วยน้องมายด์ น้องมายด์จะฆ่าตัวตายเดี๋ยวนี้เลยค่ะ" "เอ่อ...คุณครับ...อย่านะครับ อย่าทำแบบนั้นเลยนะครับ คุณอยากให้ผมช่วยอะไร คุณก็บอกผมสิ ผมจะช่วยคุณทุกอย่าง แต่คุณอย่าคิดสั้นแบบนั้นนะครับ เพราะมันไม่ดีกับตัวคุณเลยครับ" "ฮือ ฮือ ฮือ น้องมายด์มีเรื่องกลุ้มใจจนหาทางออกไม่ได้ ฮือ ฮือ ฮือ แล้วเวลาน้องมายด์อยู่ในห้องคนเดียวไม่มีเพื่อนคุย น้องมายด์อยากตายค่ะ น้องมายด์อยากตาย ฮือ ฮือ ฮือ" "เอ่อ...แล้วคุณอยากให้ผมช่วยคุณยังไงล่ะครับ บอกผมมาสิหรือว่าคุณอยากให้ผมพาคุณไปพบจิตแพทย์ไหมครับ บอผมได้นะ ผมจะช่วยคุณทุกอย่าง เพราะผมไม่อยากให้คุณคิดสั้นแบบนั้น" "ฮือ ฮือ ฮือ ไม่ค่ะ...น้องมายด์ไม่อยากไปพบจิตแพทย์ แต่น้องมายด์อยากให้พี่นายไปอยู่เป็นเพื่อนน้องมายด์สักชั่วโมงได้ไหมคะ น้องมายด์อยากมีเพื่อนคุยค่ะ เพราะน้องมายด์ไม่อยากอยู่คนเดียวค่ะ น้องมายด์กลัวว่าตัวเองจะเผลอทำอะไรไม่ยั้งคิดน่ะค่ะ ฮือ ฮือ ฮือ" "เอ่อ...ก็ได้ครับ ผมไปอยู่คุยเป็นเพื่อนคุณก็ได้ครับ แต่แค่ชั่วโมงเดียวนะครับ เพราะวันนี้ผมเหนื่อยมากเลยครับ' "ค่ะ...พี่นาย ถ้างั้นไปรถน้องมายด์นะคะ รถพี่นายเอาจอดไว้นี่แหละ เดี๋ยวน้องมายด์ไปส่งพี่ที่บ้านเหมือนเดิมค่ะ" "เอ่อ...ครับ เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ" มายก็พานายขับรถออกจาก สนง.มาจนถึงคอนโดของมายด์ แล้วมายด์ก็ชวนนายขึ้นไปดื่มเป็นเพื่อนบนห้อง หลังจากนั้นมายด์ก็มอมเหล้านายจนนายหมดสภาพนอนแผ่อยู่บนเตียงของมายด์ และในขณะที่นายกำลังเมาเต็มที่อยู่นั้น นายก็บ่นออกมาทั้งน้ำตาว่า "ฮึก ฮึก ฮึก พี่โกหกผมทำไมครับ พี่หลอกลวงผมทำไม พี่หลอกให้ผมรักพี่ทำไมครับ พี่ทำแบบนี้กับผมทำไมครับ ฮึก ฮึก ฮึก ผมรักคุณนะครับ...คุณบอดี้การ์ดของผม ฮึก ฮึก ฮึก" *****