“เธอกล้าดียังไงไปเหยียบเรือนหอของฉันกับอร!!” ชายหนุ่มร้องถามก่อนจะหงุดหงิดเมื่ออีกคนยังคงวางตัวทำเป็นผู้ร้ายปากแข็ง “พะ…พี่เหนือพูดอะไรกันคะ แก้วไม่รู้เรื่อง” “อย่าให้ฉันต้องทวนความจำกับเธอบนรถแก้วกานดา! บอกมาว่าเธอต้องการอะไรจากฉันอีก หรืออยากได้ฉันเป็นผัวจนตัวสั่น!” “แก้วไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นนะคะ แล้วที่แก้วต้องถือวิสาสะไปเหยียบเรือนหอของพี่เหนือก็เพราะแก้วอยากให้เหนือไปหาอร ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นแก้วไม่คิดจะเรียกร้องอะไรจากพี่เหนือทั้งนั้น!” เมื่อถูกอีกคนตวาดใส่หน้าไม่หยุดหย่อนแก้วกานดาจึงตอบโต้กลับออกไปบ้าง เธอจ้องมองเหนือตะวันทั้งน้ำตานองหน้า รู้สึกเกลียดรอยยิ้มของเขาที่เผยให้เห็น เหมือนคำตอบเมื่อสักครู่ทำให้เขาพอใจ “ก็ดี! เพราะถึงเธอจะเรียกร้องอะไรจากฉันฉันก็ไม่มีอะไรจะให้เธอเหมือนกัน แล้วก็อย่าคิดเอาเรื่องที่เกิดขึ้นมาแบล็คเมล์ฉันเป็นอันขาด เพราะว่าผู้หญิงคนเดียวที่ฉันรักคืออรดีไม่ใช่เธอ!” หญิงสาวพยักหน้าอย่างเข้าใจ ถึงเขาไม่พูดเธอก็รู้ว่าคนที่เขารักคืออรเท่านั้น