ขณะที่จอมโจรแสนกะล่อนกำลังถูกตำรวจไล่ล่า เขาดันฉกเอาถุงยางจักรพรรดิอายุห้าพันกว่าปีมา ทำให้ข้ามภพอยู่ในร่างฮ่องเต้ดวงจู๋ เขาต้องเอาชีวิตให้รอดจากการถูกลอบสังหารแทบทุกวัน เพื่อจะได้ปี้นางกำนัลได้สมใจ !!! ............................................................................................................... ไอ้พวกลูกน้องตำรวจกดหัวเขาลงระเบียงจนแทบจะตกอยู่แล้ว “ลูกพี่ ปล่อยผมไปเถอะ ผมแค่ขโมยกินเมียพี่แค่สองสามครั้งเอง” โจกลัวจนฉี่ราด จึงเผลอพูดสิ่งที่ไม่ควรพูดออกมา “งั้นมึงก็สมควรตาย !” หัวหน้าเวรถีบโจลงระเบียงด้วยความโมโห ร่างจอมโจรกะล่อนดิ่งลงสู่พื้นด้วยความเร็วสูง ตกจากยอดตึกสิบชั้น ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เสียงร้องโหยหวนดังหวีดแหลมจนถึงนรก ! .............. “ม่ายยยยยยยยย ช่วยด้วย” “ช่วยด้วยยยยย อร้ากกกก” บุรุษบนเตียงโบราณกรีดร้องสุดเสียง ผวาลุกขึ้นอย่างแรง ศีรษะถูกพันด้วยผ้าสีขาวโดยรอบ มีรอยเลือดแดงฉานซึมออกมา บรรดาผู้อยู่ในห้องต่างคุกเข่าลงให้ต่ำกว่าเตียงที่บุรุษผู้นั้นอยู่ “สวรรค์คุ้มครอง ขอฝ่าบาทจงทรงพระเจริญ” “ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน อายุยืนหมื่น ๆ ปี หมื่น ๆ ปี” เสียงแซ่ซ้องดังขึ้นทั่วห้อง บุรุษที่บาดเจ็บหนักบนเตียงหันรีหันขวาง แล้วรีบกระถดตัวเข้าชิดด้านในของเตียง ตาเหลือกมองภาพตรงหน้า บรรดาผู้คนที่คุกเข่าตรงหน้าเตียงนั้นล้วนสวมเสื้อผ้ายุคจีนโบราณเมื่อ 5000 ปีก่อน ข้าง ๆ เตียงมีสาววัยกลางคนยืนอยู่ นางสวมชุดสีเหลืองอร่ามประดับสร้อยมุขเสียหลายเส้น นางแลมาที่บุรุษบนเตียงเห็นทีท่ารำพึงรำพันกับตนเองเช่นนั้น ก็มีสีหน้ากังวลจึงลงนั่งบนเตียงอีกด้านพลางปลอบประโลม “ฮ่องเต้เจ้ารู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง ?” “ฮะ ฮ่องเต้” โจชี้นิ้วเข้าหาตนเองอย่างตกตะลึง ตาเหลือกยิ่งกว่าเดิม “ใช่ เจ้าเป็นฮ่องเต้ เป็นประมุขแห่งแคว้นมักยีเฮ็ด เจ้าจำไม่ได้หรือ” “ข้านี่นะ ! ฮ่องเต้” โจโพลงออกมา ! เขาเป็นจอมโจรลักของโบราณ ที่อาจจะหน้าหล่อสักหน่อย แต่ก็ไม่บังอาจโกหกว่าตนเองเป็นเชื้อมังกรแน่ ๆ “ฮ่องเต้จำได้ไหมว่า ว่าตนชื่ออะไร” บุรุษหนุ่มบนเตียงส่ายหน้ารัว “พระองค์ทรงชื่อ ปี้เจา” “ข้าชื่อปี้เจา” โจแทบจะหัวคะมำไปข้างหน้า นี่ ๆ ใครช่างตั้งชื่อนี้ให้ลูกกัน ออกเสียงผิดนิดเดียว กลายเป็นไอ้ขี้ปี้คนอื่นไปเลยนะเนี๊ยะ !