“ถ้าคิดว่าสามารถก้าวออกไปได้ ก็ลองพยายามดูสิ” พริบตาเดียวชายหนุ่มก็ใช้มือข้างเดียวรวบแขนทั้งสองข้างของปรารถนาตึงไว้เหนือศีรษะ ส่วนอีกข้างกำลังไล้ไปตามสีข้างแล้วจับจ้องริมฝีปากเล็กชื้นตาไม่วาง “เธอไม่รู้หรือว่าการก้าวเข้ามาในห้องนี้เป็นเรื่องอันตรายต่อผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอแค่ไหน อีกอย่างคงยังไม่ลืมสถานะตัวเองหรอกใช่ไหมว่า...เธอเป็นเพียงแค่นักโทษที่ไม่มีสิทธิ์จะเถียงฉัน สิ่งที่ทำได้มีแค่เพียงยอมรับทุกบทลงโทษจากฉันเท่านั้น” “คนบ้า...ฉันเกลียดคุณ ในที่สุดคุณก็แสดงธาตุแท้ออกมาสินะ” “ฉันเป็นเจ้าชีวิตเธอนะปรารถนา ฉะนั้น! ฉันจะทำยังไงกับเธอก็ได้” “คุณมันเลว ฉันไม่น่าดูแลคุณเลย ฉันควรจะปล่อยให้คุณถูกพิษไข้เล่นงานจนตายไปซะ!” “มาเสียใจตอนนี้มันก็สายไปแล้วล่ะ เพราะว่าฉันจะทำการสืบสวนเรื่องของเธออย่างจริงจัง” “เอาสิ! จะจับฉันมัดหรือว่าจะเฆี่ยนตีฉันเหมือนที่พวกโหดร้ายชอบทำก็เชิญเลยตามสบาย” ปรารถนาโพล่งบอกเขาด้วยเสียงสั่นๆ “ฉันเกลียดคุณ” ฟินีกัสถึงกับทำเสียงขึ้นจมูกใส่แล้วบอกอย่างไม่ใส่ใจ “อย่าเปลี่ยนใจมาชอบฉันก็แล้วกัน” +++++++++++++++++ เรื่องนี้หมดสัญญากับสนพ. ไรท์จึงนำมาลงใหม่ นักอ่านที่เคยโหลดผ่านสนพ.มาแล้ว ไม่ต้องโหลดซ้ำนะคะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ ณิชาดา/โรสควอตซ์