เสียงทุ้มต่ำแฝงความอ่อนโยนดังขึ้นข้างหู “ข้าขอโทษ ข้าขอโทษต่อไปข้าจะทำดีกับเจ้าให้มาก ๆ ดีหรือไม่” “ต่อไปถ้าข้าทำให้เจ้าโกรธอีก ข้าอนุญาตให้เจ้าตีข้าได้เลย ดีหรือไม่” “เอาหล่ะไม่ต้องร้องแล้วนะ เห็นเจ้าร้องไห้ข้าก็เจ็บปวดใจ” เยว่ซินแนบหน้าเข้ากับอกแกร่งสะอื้นเบา ๆ ก่อนจะตั้งสติขบคิดคำพูดเมื่อครู่ของอีกฝ่าย ดวงตาแดงก่ำที่ผ่านการร้องไห้ จ้องหน้าอีกฝ่ายก่อนจะหยุดร้องในที่สุด “ท่านต้องดีต่อข้าได้แค่คนเดียว ห้ามไปดีกับคนอีกอื่น”