มองดูรอบตัวอย่างเรา ๆ ท่าน ๆ มีนิสัยสันดานเสีย ชอบทําตัวเกินกว่าเหตุไม่ว่าเรื่องอะไร อย่างเช่นความดีใจ ก็ตื่นเต้นยินดีจนลืมยั้งคิด เฮฮาสนุกสนานจนบางครั้งเลยเถิด เกินความพอดี บางทีเรื่องกลุ้มแค่คิดวิตก มันมีอาการเกินเลย คล้ายกับจะเป็นจะตาย ทิ้งที่เหตุการณ์มันยังไม่ถึง ก็ไม่รู้จะทํากันไปทําไม สิ่งที่สิ่งที่ทําให้ชีวิตมีสุข มัน น่าจะกระทําโดยง่ายดายและรวดเร็ว แต่ทว่าเรากลับต่อลองเวลา กับมัน เมื่อนั่นเมื่อนี่ มันน่าเขกหัวตัวเองใหม่ล่ะ ความสุขที่เราตะกุยหา ทิ้งเวลาหลับและตื่นมันก็เป็น ส่วนประกอบของการมีชีวิตอยู่ของมนุษย์อย่างเรา ๆ ท่าน ๆ คิดแล้วตลกน่า กับการประเสือกกระสนในการดํารงค์ ชีวิตอยู่ของเรา บ้างม้าม้า ข้ามวย บ้างบ้าเหาะเหิรเดินอากาศ บ้างเล่นแร่แปรธาตุ เลี้ยงนกตกปลา บ้างบ้างาน บ้าหาเงิน บ้า ความงาม 108 พันเก้าที่จะบ้า นั่นไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง เป็น เพียงความชอบที่สะใจเท่านั้น ไม่ว่ามนุษย์คนไหนจะบ้าจะชอบอะไร ผลสุดท้าย ความ สุขที่แท้จริงมันก็คืออารมณ์การร่วมเพศของเพศผู้และเพศ เมียแก่กัน การดํารงชีวิตอยู่ของคนเรา อะไรเล่าที่มันสําคัญที่ สุดที่มนุษย์เราต้องการ ลองหาคําตอบให้กับตัวเราเอง คนเราเมื่อหนุ่มยังแน่น ก็พยายามต่อรองเวลาให้อายุ ตัวเองแก่เสียก่อน แล้วค่อยแสวงหาความสุข หาความสําราญ ใส่ตัว โง่หรือฉลาดก็ลองคิดกันดู วันเวลามันไม่เคยคอยใคร แต่คนเรามักเกี่ยงเวลา รอเวลา เมื่อนั่นเมื่อนี่ขําพื้นะท่านเอย...