"“ผมควรต้องทำอย่างไร เขาถึงจะหายโกรธ?” “ฮีโร่เอ๊ย สาวไทย โดยเฉพาะ เขาเป็นสาวบ้านนอก แสนเคร่งครัดประเพณี ไม่ใช่อย่างสาวเฟลิตแบบคนกรุง แค่ยูไปจับมือ ไปโดนตัวเขา เขาก็ถือว่า เขาเสียหายแล้วล่ะ” คนฟังพยักหน้ายอมรับ สีหน้ามีรอยติดยิ้ม เมื่อนึกถึง กิริยาซ้อนท้ายจักรยาน ที่ต้องเบนห่างเป็นวา เพื่อมิให้โดนเขา พิษณุเหลือบตามอง ก่อนพึมพัม “สงสัย คิวปิคเล่นงานยูแล้วล่ะ ยิงศรปักหัวใจยู แตไม่รู้ จะปักหัวใจสาวเรย์หรือเปล่านะ” “เขาเสียหาย เราต้องทำยังไง?” “เสียเงินสิเพื่อน! เปล่าๆ ผมไม่ได้หมายความว่า เขาอยากได้เงินหรอก แต่เขาต้องการเกียรติยศ ชื่อเสียงกลับคืนมา ยูพร้อมจะ..ขอเขามาเป็นเมียมั้ยล่ะ?” แทนที่จะสะดุ้ง ตกใจ อย่างที่พิเษณุคาด เขากลับเป็นฝ่ายงันอึ้งเอง เมื่ออีกฝ่ายยิ้มกว้าง “ได้เลย! ผมจะต้องทำยังไง ให้พ่อแม่ผมมาขอเขา ใช่ไหม? แล้ว ถ้าแต่งงาน เราต้องทำยังไง?” “เบา เบาก่อนเพื่อน.. นี่ยูคิดไกลขนาดแต่งงานเชียวเรอะ ยังไม่รู้สักนิดว่า เขาจะโอเคกับยูรึเปล่าเลย เอางี้ งานเคลียร์ปัญหาระหว่างยู กับสาว ยูต้องทำเอง คิดว่า จะทำวิธีไหนล่ะ?” “ผมจะกลับไป.. ช่วยหารถให้ผม ถ้าเขาไม่ให้เข้าบ้าน ผมก็จะยืนอยู่อย่างนั้น จนกว่า เขาจะยอมให้ผมเข้าไปเจรจากับเรย์..”"