“ได้เวลากินน้ำวิตามินแล้วครับ” คนขับรถหื่นพึมพำชิดริมฝีปากบวมเจ่อของคุณหนูผู้น่ารัก “ต้องกินอีกแล้วเหรอ” อันนาบ่นหน้ามุ่ย “อันนาไม่ชอบเลยอะ มันคาว” สันต์ยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะตะล่อมกล่อม “ต้องกินสิครับ คุณอันนาอยากผิวสวยกว่าเดิมก็ต้องกิน กินเยอะๆ” “เฮ้อ...ก็ได้” สาวน้อยเอ่ยพลางถอนใจเฮือก อันนาพลิกกายลุกขึ้นคลานเข่า ในขณะที่สันต์นั่งเอนกายลงบนเบาะจัดแจงถอดกางเกงลงจนท่อนชายยาวใหญ่หัวบานก่ำราวเห็ดยักษ์โชว์ต่อสายตาของเด็กสาว