งานเขียนชิ้นนี้มีลักษณะกึ่งๆ วิชาการ กล่าวคือเป็นไป ในลักษณะเรื่องเล่าเกร็ดเล็ก เกร็ดน้อย จากการเรียนวิชาทหารกับการเมืองไทยของผู้เขียน ไม่ว่าจะเป็นองค์ความรู้ทางด้านการเมืองการปกครองไทย และการทหาร ทฤษฎีต่าง ๆ ล้วนได้นำมาจากสิ่งที่ผู้เขียนได้ศึกษาตลอด 1 ภาคการศึกษา เนื้อหาโดยหลักแล้ว จะไม่ได้มุ่งเน้นศัพท์ที่แสนยาก เกินกว่าจะทำความเข้าใจได้ และงานชิ้นนี้ยังคงเป็นงานที่เขียนไปในทำนองที่ว่าตามความเข้าใจ ตามแต่สติปัญญาอันน้อยนิดจะพึงจำได้ ระหว่างที่ผู้เขียนได้เขียนเรื่องนี้ไป ก็อดที่จะนึกถึงพระอัครสาวกพระองค์หนึ่งชื่อพระอานนท์มิได้ คือ ข้าพเจ้าได้สดับรับฟังจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเช่นนี้ ก็เล่าไปแบบนี้ แต่งานชิ้นนี้ก็หาได้เอาไปเทียบเคียงกับสิ่งนั้นไม่ เป็นเพียงการยกตัวอย่างเฉย ๆ แก้ตัวกันตรงนี้เลย ... ผู้เขียนเพียงผู้ถ่ายทอด เป็นไปในลักษณะการจดจำที่มีอยู่ในสมุดจดบันทึกไว้ระหว่างเรียนเ ท่านั้น สิ่งเหล่านี้ผู้เขียนคิดว่าทุก ๆ ท่านพึงกระทำได้ วัตถุประสงค์ของงานชิ้นนี้ ไม่มีอะไรมากเสียกว่าการบันทึกประวัติความทรงจำของผู้เขียนประ การหนึ่ง และเป็นการเผยแพร่องค์ความรู้ที่ได้ ร่ำเรียนมาด้วยประการหนึ่ง ซึ่งเกี่ยวกับทหารกับการเมือง โดยเน้นอธิบายขยายความตามความเข้าใจส่วนตัวเป็นหลัก แม้ผู้เขียนเองจะร่ำเรียนมาทั้งปริญญาตรี ปริญญาโท และปริญญาเอก ในสาขาวิชารัฐศาสตร์ก็ตามที บางสิ่งบางอย่างก็หาได้ว่าจะรู้แจ้งแทงตลอด แม้แต่รายวิชานี้ก็ตาม แม้จะได้เกร็ด A ในช่วงสอบ ปลายภาค และสอบประมวลผ่านเป็นที่เรียบร้อย สิ่งเหล่านี้ผู้เขียนกลับมานั่งคิดว่า ยังคงไม่ใช่เครื่องวัดองค์ความรู้ทั้งหมด ที่มีอยู่เป็นเพียงด่านเล็ก ๆ เท่านั้น หากไม่ทบทวนเลย สิ่งต่าง ๆ ก็ย่อมหลงลืมไปตามเวลา จึงเริ่มที่จะลงมือบันทึกสิ่งเหล่านี้ไว้เสียเลย หากมีสิ่งใดที่ขาดตกบกพร่อง ซึ่งก็ย่อมมีแน่นอน ที่ผู้เขียนมองไม่เห็น ผู้เขียนเองก็ขอน้อมรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว สิ่งใด ที่พอเป็นประโยชน์แก่สาธารณชนก็ขอมอบความดีความชอบให้แด่ และพ่อ-แม่ ครูบาอาจารย์ผู้ประสาทวิชา รวมไปถึงสรรพสิ่งต่าง ๆ ที่มีชีวิตและไม่มีชีวิต คำนำนี้เดิมทีก็ไม่อยากจะเขียน เนื่องด้วยเนื้อหาก็บอกไว้ในตัวอยู่แล้ว แต่หากไม่เขียนเลยก็กระไรอยู่ จึงขอเขียนทักทายท่านผู้อ่านลงบนหน้ากระดาษนี้ไปเลยแล้วกันครั บ “สวัสดี และเพลิดเพลินในการอ่านครับ”