บุตรสาวห้าคนของใต้เท้าเจ้ากรมพิธีการเจียงโหย่งเล่อล้วนขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว คุณหนูสิบเอ็ด เจียงซูเยว่ก็เป็นหนึ่งในนั้น ............................................ “มานั่งนี่” เขาไม่ได้ตบลงบนพื้นที่ว่าง แต่กลับเป็นหน้าขาแข็งแรง “จำได้ว่า นับตั้งแต่เจ้าเข้าจวนมา เราไม่เคยใกล้ชิดกันสักครั้ง” “ข้าภรรยา...ข้าภรรยา...ร่างกายยังไม่แข็งแรง” เจียงซูเยว่เอาแต่ส่ายหน้า หวาดกลัวจนถึงขั้นโพล่งเรื่องเจ็บป่วยออกมา คำพูดนี้ชวนให้คนฟังปวดใจนัก เพียงแต่ต่อให้นางไม่ยินยอม เขาก็ไม่อาจปล่อยมือจากนางได้ “ท่านหมอหยุนบอกว่า ร่างกายของเจ้าดีขึ้นมาก สามารถทำหน้าที่ที่ควรทำได้แล้ว” คนนั่งฐานะภรรยาเอกมองเขาอย่างไม่พอใจ ถึงแม้ไม่สมควรพูดเรื่องนี้ ทว่านางไม่อาจยินยอมพร้อมใจจึงกัดฟันพูดออกมา “ข้าภรรยาไม่อยากปรนนิบัติท่าน...ท่านพี่ไปหาอี๋เหนียงใหญ่เถิด” คุณชายสามโค้งมุมปาก แววตาคล้ายดุดันกว่าก่อนหน้านี้มาก “เจียงซูเยว่ เจ้าคือภรรยาเอกของข้า เหตุใดถึงกล้าไล่ข้าไปหาหญิงอื่นเล่า” “สตรีทั่วทั้งเหยียนโจวอาจต้องการหลับนอนกับท่าน แต่ข้า...ข้าไม่ต้องการ” นางมองเขาอย่างดื้อรั้น เสียงดังขึ้นแปดส่วน ไม่รู้เลยว่าสาวใช้ ผู้คุ้มกันที่ยืนเวรยามอยู่ด้านนอกต่างพากันสูดหายใจแล้วขยับห่างไปอีกหลายก้าว “ทั้งๆ ที่ข้าไม่ต้องการ เหตุใดท่านถึงไม่ยอมปล่อยข้าไป” เพียงคว้าตัวนางก็บังคับให้นั่งอยู่บนตักไม่ยอมให้หลุดรอดไปได้ง่ายๆ “เยว่เอ๋อ ข้าปล่อยเจ้าไปไม่ได้” ลมหายใจที่แนบชิดกับขมับอิ่มชื้นนั้นหนักหน่วงมากขึ้นทุกที “ต่อให้เจ้าไม่ยินยอม...ค่ำคืนนี้และคืนต่อๆ ไป ข้าต้องอยู่ที่นี่ อยู่กับเจ้า” (จบในเล่ม) ฝากผลงานของกู่เล่ยด้วยนะคะ ขอบพระคุณทุกการสนับสนุนค่ะ