โคเซย์และคาโอริที่กลับมาร่วมกันเป็นคู่หูสุดแกร่งได้รับเสียงปรบมืออย่างล้นหลามจากผู้ฟังอีกครั้ง แตว่าในวันงานกาล่าคอนเสิร์ตคาโอริกลับไม่ปรากฏตัวขึ้นที่งาน โคเซย์พยายามจะยื้อเวลาด้วยการสลับลำดับการขึ้นแสดง แต่กลับถูกมิอิเคะผู้ชนะการประกาวดวิพากษ์วิจารณ์การแสดงของคาโอริ โคเซย์จึงตัดสินใจขึ้นเวทีไปคนเดียว ผู้ฟังเริ่มส่งเสียงจอแจเมื่อเขาเริ่มแสดงคนเดียว เสียงดนตรีที่ปล่อยตัวไปกับความโกรธของโคเซย์เป็นเพียงแค่ความไม่พอใจ โคเซย์ที่มีสมาธิอยู่กับการแสดงได้ถูกผลักเข้าไปสู่โลกที่ไร้เสียงเพลงได้รู้สึกตัวถึงวิธีเล่นที่มั่วซั่วของตัวเขาเอง “เพลงที่คุณแม่ชอบเพลงนี้เล่นแบบนี้หรือเปล่านะ” แล้วการแสดงของโคเซย์ก็เปลี่ยนไปอย่างรุนแรงอีกครั้ง เสียงที่เปล่งประกายได้ห่อหุ้มผู้ฟังท่ามกลางคำพูดของคุณแม่ ความทรงจำเกี่ยวกับคุณแม่ การแสดงของโคเซย์ก็ได้มาถึงจุดไคลแม็กซ์