หนังสือเล่มนี้ นับเป็นคัมภีร์รุ่นลายครามของจีนในวิชาการดูฮวงจุ๊ย และการพยากรณ์ของอี้จิง ที่ยังไม่มีการเปิดเผยอย่างจริงจัง เพราะถือว่าเป็นวิชาที่ต้องปิดบังซ่อนเร้นกันนัก จะถ่ายทอดก็เฉพาะในวงตระกูลของตนเท่านั้น (อาจารย์พลูหลวง) ภาคนี้เป็นเรื่อง อี้จิง 易經 เป็นคัมภีร์ บทบัญญัติโบราณที่มีความเก่าแก่มาตั้งแต่สิบสองศตวรรษก่อนคริสตกาล โดยขงจื้อกล่าวไว้ว่า “ถ้าจะต่ออายุให้ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะขอใช้เวลาสัก ๕๐ ปี เพีื่อจะศึกษา “อี้” เพื่อประสงค์จะให้รอดพ้นจากการตกไปอยู่ในความผิดพลาดอันยิ่งใหญ่” เขาได้กล่าวคำนี้อย่างขึงขัง เมื่ออายุ ๗๐ ปี หลังจากได้ท่องไปอย่างปวดร้าวตามแคว้นต่างๆ แล้วจึงย้อนกลับมาสู่แคว้นลูถิ่นเดิม คำพูดนี้แสดงว่า เขามีความเลื่อมใสในคัมภีร์นี้มาก และก็เป็นการพิสูจน์ว่า มีคัมภีร์ “ยี่คิง” อยู่แล้วในสมัยของขงจื้อ เขาเพิ่งจะได้พบคัมภีร์นี้