บางครั้งชีวิตของคนก็ไม่ต่างกับบทกวีที่กวีแต่ละคนนำเอาเรื่องราวในชีวิตของตัวเองหรือเรียนรู้จากเรื่องราวของเพื่อนร่วมสังคมหรือเพื่อนร่วมโลก นำมาร้อยเรียงด้วยถ้อยคำที่มีความสวยงามและความสุนทรีของความเป็นบทกวี แม้ว่าเรื่องราวในบทกวีแต่ละบทจะปะปนไปด้วยความสุข ความหม่นหมองหริอความทุกข์ทรมาน เพราะในความเป็นจริงทุกชีวิตต่างพบความสุขและความทุกข์ อันเกิดขึ้นแก่ชีวิตอันมีที่มาจากผลกรรมของแต่ละคน กวีที่เขียนบทกวีแต่ละบทขี้นมาเราสามารถมีความสุขที่เราค้นหาได้ด้วยการสำผัสทางสุนทรีจากการเรียงร้อยถ้อยคำที่ได้รับการเรียงร้อยมันขึ้นมาด้วยตัวเอง