เธอทำให้น้องสาวของเขาพิการ แต่กฏหมายไม่สามารถเอาผิดเธอได้ เขานี่แหละจะใช้ศาลเตี้ยพิพากษาเธอเอง พ่อเลี้ยงบดินทร์ เจ้าของไร่บดินทร์ น้องสาวของเขาต้องมาพิการตั้งแต่อายุยังน้อยเพราะผู้หญิงคนนั้น ในเมื่อกฎหมายเอาผิดเธอไม่ได้ เขานี่แหละจะเอาเธอมาลงโทษให้สาสมกับสิ่งที่เธอทำกับน้องเขา ปิ่นแก้ว เจ้าของไร่เมฆไพศาล เพราะอุบัติเหตุเธอถึงได้สูญเสียทุกอย่างไป ถึงไม่ใช่ความผิดของเธอทั้งหมดแต่เธอก็มีส่วนผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น ตัวอย่างบางตอน “พี่ดินหยุดเลยนั่งลงน้ำถามจริงๆ เถอะนะ พี่ดินคิดยังไงกับคุณปิ่นเหรอ” “ทำไมเรามาถามพี่แบบนี้” “ก็ดูพี่ตอนนี้สิรู้หรือเปล่าว่าเปลี่ยนไปแค่ไหนดูเป็นห่วงคุณปิ่นและหงุดหงิดง่ายเพราะแค่ไม่เจอคุณปิ่นอย่างวันนี้คุณปิ่นไม่พี่ยังกระวนกระวายจนนั่งไม่ติดถามจริงเถอะค่ะพี่คิดยังไงกับคุณปิ่น”น้ำเขม่นตามองพี่ชายอย่างจับผิด “พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลยเราน่ะคิดมาก” “น้ำคิดมากยังไงน้ำดูออกนะว่าพี่ดินรักคุณปิ่นอย่ามาปากแข็ง” “ไม่พี่ไม่ได้รักปิ่นแก้ว” “คุณปิ่น!” พ่อเลี้ยงดินตัวชาดิกมองหน้าน้องสาวที่ทำหน้าตกใจแล้วเรียกชื่อปิ่นแก้วออกมา เขารีบหันกลับมาทางประตูก็เจอปิ่นแก้วยืนหน้าซีดกำมือแน่นและฝืนยิ้มมาให้น้ำ ทำไมเขาไม่ได้ยินเสียงรถของเธอ “ปิ่นแก้ว!”เขาคิดว่าเรียกชื่อเธอเสียงดังแล้วแต่มันกลับติดอยู่ที่ริมฝีปากเขา ************** “ระหว่างเราไม่ต้องเจอกันอีกเลยตลอดชีวิต สิ่งที่ฉันสูญเสียไปทั้งหมดถือว่าชดเชยให้กับความโกรธความเกลียดของนายที่มีต่อฉัน ถึงมันจะมีค่ามากกว่ากันแต่ฉันก็จะไม่จองเวรกับนายอีกแล้ว ขอให้เราชดใช้กันให้หมดภายในชาตินี้ จากนี้ไปฉันขอชีวิตที่เหลือของฉันคืน” ************** “ตอนนี้ฉันยังอโหสิกรรมให้นายไม่ได้ เพราะใจฉันยังเจ็บอยู่ เมื่อไหร่ที่ฉันทำใจได้แล้วใจฉันคงบริสุทธิ์พอที่พร้อมจะอภัยให้นาย สักวันฉันจะอโหสิกรรมให้นายเองจะได้ไม่ต้องจองเวรต่อกันอีกทุกภพชาติขอให้เราเจอกันเฉพาะชาตินี้ก็พอ”