“คุณหลับใน..” เสียงกล่าวหานั่นไม่ไกลจากความจริงเลยแต่เรื่องอะไรเธอจะยอมรับล่ะ “คุณนอนไม่พอรึไง” ชายหนุ่มถามด้วยเสียงห้วนจัดเมื่อเธอผลักประตูรถออกไปยืนมองสภาพวอลโว่ที่มันท้ายบุบไปกว่าครึ่งจนฝากระโปรงท้ายโก่งขึ้นมาเห็นได้ชัด หญิงสาวส่ายหน้าและเมื่อมองบีเอ็มดับบลิวของตนเองก็พบว่าสภาพไม่ต่างกันนักไฟหน้ารถดวงโตนั่นแตกกระจายทั้งสองข้าง หญิงสาวถอนหายใจเฮือกกดมือถือไปยังเบอร์ประกันภัยนั่นสนทนากับปลายสายอยู่พักหนึ่งและกดวางสาย ก่อนจะปรายตามองร่างสูงนั้นแวบหนึ่ง “คุณเที่ยวดึกรึไงฮึ” ประโยคนี้ทำให้บุษลินความอดทนขาดผึงลงหันไปยังร่างสูงสบตาเขาอย่างโมโห “ถ้าฉันจะนอนดึกล่ะก็คงจะมาจากงานของบริษัทคุณนั่นและค่ะคุณมาร์ตินริชชี่แอนเดอสัน”