งานเขียนชิ้นนี้เป็นเล่มที่ 3 แล้วนับถัดจากเล่มแรก วัตถุประสงค์ที่ผม ได้เขียนอะไรแบบนี้ออกไปก็เพื่อบำบัดความคิดของตนเองกล่าวกันแบบง่าย ๆ คือ คิดแบบใดก็เขียนไปแบบนั้น ไม่ต้องมีการกลั่นกรองอะไรให้มากความ คำนำเล่มก่อนหน้าผมจะบอกว่า บางวันก็คิดมีสาระ และบางวันก็คิดไร้สาระ อะไรแบบนี้ งานชิ้นนี้จึงเป็นงานที่ค่อนข้างเสรีมากที่สุด ไม่มีใครจะสามารถที่กักขังความคิดคนเราได้ แม้แต่นักโทษที่ถูกจองจำ ก็ไม่สามารถขังความคิดเขาได้ ผมเคยได้ยินมาว่า หรืออ่านเจอ ก็ไม่ทราบ จิตร ภูมิศักดิ์ ศรีบูรพา หรือแม้กระทั่งนักวิชาการร่วมสมัยเช่น ธงชัย วินิจฉัย...กุล หรือเปล่านามสุกลเขา ผมก็จำไม่ค่อยได้จำผิดก็ขออภัย ด้วยนะ โว้ยย! (ครับ) ต่างเคยเขียนงานในคุก สิ่งเหล่านี้ชี้ให้เห็นถึงอิสรภาพทางความคิด ผมเห็นสาว ๆ สวย ๆ แล้วหลงรักเธออยากเอาเธอมานอนกก ก็ยังได้ แต่ก็เพียงแค่คิดเท่านั้น ความคิดจึงอิสรเสรีมาก ไม่จำเป็นว่าคิดทุกเรื่องแล้วต้องทำจริงมันทุกเรื่องไป งานชิ้นนี้ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ก็เหมือนเล่มก่อนหน้า คือ เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตประจำวัน หนังสือหนังหาต่าง ๆ ผู้คน สิ่งที่พบเจอ ฯลฯ จึงอยากบันทึกไว้ และเก็บไว้อ่านให้ลูกหลานฟังยามเก่าเฒ่า (หากอายุยืน) สุดท้ายนี้ ขอให้ทุกท่านปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ห่างไกล โควิด19 เจริญร่ำรวยกันทุกท่านครับ