"มาจอดอยู่ได้ไง ในชั้นจอดของผู้บริหาร ที่มีแต่รถแพงๆ.. มือที่กำสิ่งนั้น คลายออก เมื่อเธอกวาดตาไปรอบบริเวณ ก่อนรีบย่อตัวลง วางตะปูตัวใหญ่ ไว้ที่ล้อหน้าด้านคนขับ วางแบบตั้งเฉียง พร้อมทิ่มทะลุ ถ้าล้อเคลื่อน แต่ ตะปูเกิดล้ม ให้ต้องก้มลงไปใหม่ ..กำลังก้มๆเงยๆ ก็พลันสะดุ้งเฮือก เมื่อรู้สึกเหมือนมีคนมายืนอยู่ข้างหลัง “ทำอะไร ?” เสียงกระชากห้วน ดุ ไม่ได้ทำให้เกวลินยี่หระ แม้จะตกใจจริงๆ เธอยืดตัวขึ้น เชิดหน้า จงใจแย้มริมฝีปากอิ่ม ในท่าเหมือนยิ้มยวนใจใส่เขาด้วยซ้ำ “สำรวจยางล้อรถให้ เห็นมันเก่า “ ฉับพลัน เขาทำให้เธอตกใจจริงๆ แม้จะแว่บยินดี ว่า หรือเขาจะรวบเธอเข้าไปกอด แล้วก็..จูบ เหมือนในละครยอดฮิตตามทีวี เมื่อข้อมือเธอถูบตะปบ ก่อนบิดเต็มแรง เพื่อให้คลายของในมือ เสียงตะปูหล่นบนพื้นซีเมนต์ ทำให้ข้อมือเธอแทบหัก เมื่อเขาบีบเต็มแรง ตาที่ขมึงทึงมา วับอย่างน่ากลัว “คุณนี่..มัน..เหลือรับประทานจริงๆ ให้ตายสิ !“ “แปลว่า อะไร เหลือรับประทาน ?” เขาปล่อยมือเธอ ราวกับเป็นของไม่น่าแตะต้อง เกวลินกรีดไปเต็มเสียง โกรธปริ๊ด เมื่อเขาเบะปาก “ของเหลือจากการกินไม่ลงไง !“"