แม่พิศต้องถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะสะดุ้งตกใจกับบางอย่างที่จู่โจมจากด้านหลัง อ้อมกอดของใครบางคนที่กอดรัดเข้ามาทำให้แม่พิศอ้าปากจะกรีดร้องแต่ยังช้าไปกว่าฝ่ามือใหญ่สากที่ทาบทับลงมา “ชู่วววว... นี่พี่เองน้องเรียม” เสียงทุ้มของชายหนุ่มที่กระซิบแหบพร่าอยู่ข้างใบหูยิ่งทำให้ดวงตาสวยหวานของแม่พิศตื่นตะลึงมากยิ่งขึ้น พยายามดิ้นรนให้พ้นแต่คนที่ประกบอยู่ด้านหลังก็ไม่ยอม ทั้งอ้อมแขนยังตวัดรัดแน่นและมือไม้อีกข้างที่ว่างอยู่ก็ตะปบหมับเข้าที่เต้าอวบก่อนจะคลึงเคล้นเร้าอารมณ์อย่างหื่นกระหาย ชั้นเชิงลีลาและความดุดันหนักแน่น ทำให้แม่พิศถึงกับเผลอครางเมื่อริมฝีปากนั้นถูกปล่อยให้เป็นอิสระ “อืม... คืนนี้น้องเรียมตัวหอมเหลือเกิน หอมจนพี่อดใจไว้ไม่ไหวแล้ว” ฝ่ามือละจากริมฝีปากพร้อมๆ กับขืนร่างบอบบางที่อ่อนระโหยจากฝ่ามือเล้าโลมของมันให้หันมาหา ก่อนที่ดวงตาจะสบกันนิ่ง ในความสลัวนั้นไอ้บุญทิ้งแทบจะร้องอุทานเมื่อผู้หญิงที่มันโอ้โลมอยู่นี้ไม่ใช่นางเรียมบ่าวก้นครัวของคุณพระ ทว่าดวงตาสวยหวานที่ตื่นตะลึงมองมาที่มันนั้น คือ... คุณนาย!