“โลกนี้เต็มไปด้วยสิ่งชั่วร้าย...” คนแถวโบสถ์พึมพำ “พระเจ้าไม่ต้องการสิ่งชั่วร้าย” “เปล่าเลย โลกนี้แค่ไม่มีแสงอาทิตย์” “นั่นแหละคือความชั่วร้าย...” “ข้อเท็จจริงต่างหาก” “มันคือบทลงโทษของพระเจ้า ...พระเจ้าสาปแช่งเราให้ลงมาใช้ชีวิตมืดๆ ในถ้ำลึกที่ไร้ทางออก...” “ทางออก? ก็บนนั้นไง ทำไมไม่ลองขึ้นไปล่ะ? ดูซิว่าพระเจ้าของแกจะช่วยได้รึเปล่า” ที่จริงโลกน่ะสิ้นไปแล้วตั้งแต่เมื่อสองร้อยปีก่อน พวกเราก็แค่หัวขโมยที่พยายามใช้ชีวิตให้คุ้มที่สุดก็เท่านั้นแหละ น่าแปลกที่แสงจากหลอดไฟให้ความสว่างกับเรามาได้ถึงสองร้อยปี(และต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด...) มนุษย์สร้างอารยธรรมกันเองตามใจชอบจนเกิดเป็นโลกอีกแห่ง ความหวังที่จะกลับขึ้นไปใช้ชีวิตบนพื้นดินตามเดิมแทบจะกลายเป็นศูนย์(แต่เรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวกับเขาอีกน่ะแหละ)