“ตกลงผมซื้อคุณ” “ไม่!!!” หญิงสาวรำพึง ปาราวตีสั่นหน้า พยายามหาหนทางหนี! แต่ไม่เธอไม่มีทางหนีอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อเธอขายตัวเองให้กลายเป็นแค่นางบำเรอของเขา ด้วยการขายศักดิ์ศรีให้เป็นเมียสำรองหรือเมียเช่า หญิงสาวก็ต้องยอมรับมันให้ได้อย่างนั้นใช่ไหม “คุณก็รู้ว่าไม่มีทางหนี ยังไงคุณต้องเป็นของผมนะปา....” เมคินทร์ย่างสามขุมเข้าหาหญิงสาวที่เขาเพิ่งจะใช้เงินฟาดหัวเธอไปเบื้องหน้าอย่างช้าๆ สูทตัวหนาถูกถอดทิ้งไปไม่ใยดี ส่วนแม่ลูกไก่ในกำมือเขาตอนนี้ก็กำลังตัวสั่นเป็นเจ้าเข้ากันเลยทีเดียว ‘หึๆ สะใจชะมัด’ “คุณกำลังจะทำอะไร” ปาราวตีถามออกไปเสียงสั่น แม้จะรู้และเข้าใจว่าเขากำลังจะทำอะไร แต่ใจเธอก็ยังมีความหวัง แม้จะเป็นความหวังเพียงริบหรี่ แต่เธอก็ยังหวัง.... วันนี้เธอยังไม่พร้อม เธอยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจมารับเรื่องแบบนี้ “คุณก็รู้ ว่าผมจะทำอะไร....” เมคินทร์ยิ้มร้าย ทำเอาใจสาวแกว่งไกวไปตามรอยยิ้มนั้นอย่างวิตกกังวล “แต่ฉันยังไม่พร้อม” “ไม่! ฉันตกลงซื้อเธอแล้ว และฉันอยากได้ของๆฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นข้อตกลงของเราก็เจ๊ากัน” “ไม่นะ นี่คุณกำลังบังคับฉันนะ!” เธอตวาด “แล้วยังไงล่ะ ตกลงคุณจะเอายังไงล่ะปา ว่ามาสิ” “คุณมันไม่ใช่คน!”