“หากมิอาจหย่าร้างได้ เอาเช่นนี้ดีหรือไม่เพคะ เราเป็นสามีภรรยากันเพียงในนาม ต่างคนต่างอยู่ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน ชินอ๋องจะแต่งชายาสักกี่คนก็ตามแต่พระทัย ตกลงตามนี้นะเพคะ” ดาริณหญิงสาวในยุคปัจจุบัน ที่วิญญาณมาอยู่ในร่างของพระชายาจางเหมยฮวา เอ่ยขึ้นเสียงหนักแน่น หมิงหยางชินอ๋องที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินถ้อยคำเช่นนี้จากปากนาง น้ำเสียงหนักแน่นและจริงจังถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากบาง อีกทั้งแววตารักใคร่เทิดทูนที่เคยมีให้เขา บัดนี้กลับไม่มีให้เห็นแม้แต่เสี้ยวเดียว สายตาว่างเปล่าไร้ระลอกคลื่นแห่งความเสน่หาที่มองมานั้น เห็นแล้วชวนให้เขารู้สึกไม่สบอารมณ์ยิ่งนัก...เขาจะคอยดูว่านางจะทำได้อย่างที่พูดหรือไม่