“เค้าเกลียดน้าปิ๊ก ได้ยินไหมว่าเกลียด ..เกลียด เกลียด เกลียด” “พอได้แล้วไลลา”เขาปราม เพราะไม่อยากให้เธอนิสัยเสีย เอาแต่ใจเป็นเด็กไม่รู้จักโตแบบนี้ “ไม่พอ เค้าจะพูด นี่ปากเค้า น้าปิ๊กจะทำไม”ไลลายังไม่วายแผลงฤทธิ์ “เกลียด เกลียด เกลียดน้าปิ๊ก” “ลองพูดอีกครั้งซิ” “เกลียด”เธอจัดให้ตามคำท้า “จุ๊บ!”แล้วเขาก็จัดกลับได้รวดเร็วทันใจ “ ..”ไลลาดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าปรเมศวร์จะจูบ “ ..”เขาเองก็ไม่คิดว่าจะโมโห จนเผลอแสดงสิ่งที่อยู่ภายในจิตใจออกมาแบบนี้ ต่างฝ่ายต่างใจเต้นตึกตัก ความรักที่อยู่ภายในประทุออกมา ความเสน่หาที่ต่างฝ่ายต่างไม่เคยบอกกล่าว เรื่องราวความรักที่ถูกปิดบังซ่อนเร้น บัดนี้ ถูกปลดปล่อยตามแรงรักที่อัดแน่นมาเนินนาน “จ๊วบ!”ปรเมศวร์ค่อยๆ จูบเธออย่างหนักหน่วง ดูดดื่ม ลืมแล้วว่าเขาเป็นใคร เธอเป็นใคร ต่อให้เด็กในปกครองแล้วไง ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันสักหน่อย ลิ้นของปรเมศวร์ค่อยๆ แทรกสอดเข้าไปทักทายลิ้นนุ่มอุ่นของเธอ ไลลาเผลอสะดุ้งตกใจ รู้สึกเสียวอย่างประหลาด “อืม!”เขาครางออกมาเบาๆ รู้สึกเร้าใจยิ่งกว่าการจูบครั้งใดๆ ที่ผ่านมา ต่อให้เคยจูบสาวไหนๆ ก็ไร้ความหมาย เมื่อได้มาจูบเธอ คนที่เพ้อ คนที่ใฝ่หา ดั่งแก้วตาดวงจิต นี่คือคนที่เขาพิศวาส เสน่หา “จุ๊บ!”ปรเมศวร์จูบทิ้งท้ายก่อนจะพยายามควบคุมตัวเอง เพื่อให้หยุด เพราะไม่อย่างนั้นมันอาจจะเลยเถิด ใบหน้าเขาค่อยๆ เคลื่อนออกมา ทั้งๆ ที่ใจจริงอยากจะรุกเข้าไป ไลลายังเด็กเกิน เขายังไม่อยากให้เธอเพลิดเพลินไปกับเรื่องแบบนี้สักเท่าไหร่ “ ..”ทั้งสองมองสบตากัน ต่างก็ไร้คำพูด การจูบที่ดูดดื่มเมื่อครู่ ยังคงอยู่ไม่จางหาย “น้าขอโทษ”ปรเมศวร์กล่าว “น้าไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเกิดขึ้น” “อ๋อ นี่ก็แสดงว่าแค่เผลอตัวใช่ไหม”ไลลาน้อยใจ “ไม่ใช่”เขารีบปฏิเสธทันใด “น้าตั้งใจนั่นแหละ คือ หมายถึง ไม่ใช่เพราะความเผลอ แต่น้าก็ไม่ได้จะตั้งใจให้มันเยอะเกินไปแบบนี้” “แล้วสรุปตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ”เธออยากรู้ “ก็ ..”เขายิ้มเก้อๆ “ตั้งใจอยู่เหมือนกัน” ไลลายิ้มอายๆ สายตามองหลบ ใบหน้าหันไปทางอื่น เพื่อไม่ให้เขาเห็นอาการปลื้มปริ่ม ปรเมศวร์เองก็ยิ้มเขินๆ รู้สึกดีที่ได้แสดงความรู้สึกซึ่งเก็บกดไว้ให้เธอได้รับรู้เสียบ้าง ไลลาลงจากเตียง นั่นเองที่ทำให้เขาสงสัย “จะไปไหน” “อาบน้ำ”เธอตอบทั้งที่ยังมีอาการอายๆ “ก็ไหนบอกว่าให้เค้าอาบน้ำแล้วนอนไม่ใช่เหรอ” “ก็ใช่ไง”ปรเมศวร์ยิ้ม รู้สึกเก้อ ขณะที่เธอก็อยู่ในอาการเดียวกัน ต่างฝ่ายต่างก็ยิ้มๆ ใบหน้าระเรื่อเมื่อเลือดสูบฉีดเร็วกว่าปกติ *_______________________* ไลลาและปรเมศวร์นอนบนเตียงเดียวกัน โดยที่ต่างก็นอนอยู่คนละฝั่งของเตียง จึงทำให้กลางเตียงมีพื้นที่ว่างมากพอจะนอนได้อีกสองคน ทั้งสองต่างก็หันหลังให้กัน ทว่า ใบหน้าต่างก็ยิ้มให้กับตัวเอง แค่จูบเดียว เผยความรู้สึก แค่จูบเดียว เปลี่ยนความสัมพันธ์ แค่จูบเดียว ตราตรึงนิรันดร์