**การแต่งงานที่เกิดขึ้นโดยไมตรีสองสกุล หยวนเหรินม่อย่อมไม่เห็นด้วย เขากระเตงนางสู่ชายแดนเพื่อบีบให้ถอดใจ ฉไหนหลุมพรางบ่อนี้เป็นเขาที่ตกลงไปเอง "สตรีหน้ามึน ทำข้าปวดกระบาลยิ่งนัก" ** 'หยวนเหรินม่อ' ขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิดเมื่อมารดาเอาแต่ผูกสัมพันธ์สองสกุล แต่งบุตรสาวต้ากุนซือคือหน้าที่ของเขา เพราะใจดวงนี้หมายปองผู้อื่นแล้วจึงเกิดแผนการที่จะทำให้ว่าที่เจ้าสาวถอนตัวไปเอง มารดาบรรยายเช้าค่ำว่านางงดงามอ่อนโยนราวหงส์สาปักบนผ้าดิ้นแพร พันภูผาหมื่นวารีหนทางนี้ยากลำบากนัก เกรงว่าคุณหนูผู้บอบบางจะทนไม่ไหว "เดินทางไกลหนนี้ จะโทษข้าไม่ได้" ใบหน้าเย็นชาเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์ เพื่อไม่ต้องแต่งกับนางถึงขั้นยอมลดทอนศักดิ์ศรีแม่ทัพผู้กล้า หารู้ไม่ว่าแผนการผลักไสสตรีหนนี้จะเสมือนยกหินขึ้นมาแต่หล่นทับขาตัวเอง ในขณะที่ฝ่ายชายคิดสลัดนางหัวแทบแตก 'หลินเหอเหยา' เอาแต่คิดว่าเขาคือเสือแก่จำแลงมา จึงทำให้นางลุ่มหลงในความร้ายกาจจนโงหัวไม่ขึ้น ใบหน้าคมดวงนั้นทำนางเก็บไปฝันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยิ่งจินตนาการถึงคืนร้อนรัก... ยามร่างแกร่งสอดแท่งหยกเข้ามาในกาย จนนางต้องร้องคราง อา อา อือ อือ หญิงสาวอดคิดไม่ได้เลยว่ามันจะหอมหวานเพียงใด "จะหาว่าหน้ามึนก็ช่างหัวมารดาเจ้าเถอะ ก็ข้าปรารถนาสามีเช่นนี้" คำเตือน นิยายเรื่องนี้นางเอกแสบซนไม่ยอมคนและย้ำว่าน้องหื่นมาก เน้นไปทางหวานเจี๊ยบฟินกรามค้าง มีดราม่าเล็กน้อยพอให้ได้มีฉากจิกกัดเพิ่มอรรถรส