"แสงตะเกียงวอมแวมใกล้มา นักรบขยับตัวลงจากที่นอน เมื่อหล่อนมาคุกเข่าวางตะเกียง พลางส่งจานช้อนไปให้บิดา ก่อนส่งมาทางแขก “กินมากๆนะนาย นายจะได้หายเร็วๆ “ “นั่นสิ ถ้าพรุ่งนี้ มะรืนนี้หาย ผมจะพาไปส่งฝั่งเมือง “ “ครับ ขอบคุณ “ นักรบยกมือไหว้ ทั้งๆที่กำลังนึกในใจว่า เขากำลังถูกไล่ซึ่งๆหน้า “เอ้า กินซะ! มีกับอยู่อย่างเดียว “ เขารับหม้อข้าวจากลูกสาวนายอิน เอามาตักข้าว ก่อนมองดูหม้อต้มปลา ที่นายอินจ้วงตักจากหม้อมาใส่จานประเดิมให้เขาดู นักรบทำตาม ท้องร้องจ๊อก เมื่อได้กลิ่นชวนกินจากกับข้าวหม้อเดียวของบ้านนี้ ไม่ว่าที่นี่จะเป็นที่ไหนก็ตาม เขาอยากจะเรียกว่า มันเป็นสวรรค์บนดินทีเดียวเชียวล่ะ สวรรค์..สำหรัยมนุษย์ที่เกิดมาอยู่ท่ามกลางธรรมชาติแท้ๆ อากาศบริสุทธิ์ ไม่มีภาวะของกิเลสตัณหาใดๆมาแผ้วพาน แบบบ้านไม้ไผ่แสนคลาสสิค บนเกาะชวนฝันแห่งนี้.."