‘ซีมายน์’ เจ้าหญิงโฉมงามจากเมืองน้ำแข็งอันหนาวเหน็บ ผู้เกิดมาพร้อม ‘พรจันทร์เพ็ญ’ และกลิ่นกายหอมระรินคล้ายดอกไลแลคเจือน้ำผึ้งหวาน เธอถูกส่งลงเรือในฐานะนักโทษสู่เกาะคนคุกเดนตาย ‘ทาวีญ หรือ โรอัน’ สายลับผู้หาวหาญจากเมืองไฟ ผู้สงสัยว่าใต้ท้องเรือมี ‘ใคร’ ซ่อนอยู่ ท่ามกลางความมืดมิดและความหวังอันริบหรี่ ณ ห้องลับเหนือห้วงน้ำ เธอได้พบกับเขา...ชายผู้เป็นดั่งแสงตะวันและจันทรา ให้ความอบอุ่นทั้งกายและใจแก่เธอ “เราจักไม่พรากจากกัน ข้ารักท่านเสมอโรอัน” “ชีวิตและหัวใจของข้าจักมีแต่ซีมายน์ ไลแลคของข้าตลอดไป” คือถ้อยสัญญารักที่ทั้งสองให้ไว้แก่กัน ก่อนอสุรกายตระหง่านง้ำกลางมหาสมุทรจะพิโรธ โถมซัดกวาดกลืนทุกสรรพชีวิตบนเรือให้จมดิ่งสู่ก้นนที และเมื่อทั้งสองลืมตา...ภาพฝันสวยงามที่วาดไว้ล่มสลาย เหลียวมองรอบกายไม่มีแม้เงาคนที่เคยเอ่ยคำรักคำสัญญา ทว่าเพื่อหัวใจแห่งรัก...แม้ต้องฝ่าธารา พลิกพสุธา เดินทางจนสุดขอบฟ้า ทั้งสองก็จะตามล่ารักนั้นให้กลับมาคู่เคียงกันอีกครั้ง