“จำไว้นะบัวเผื่อนว่าเธอคือภรรยาของฉัน เธอต้องทำตัวดีๆกับฉันและคุณแม่ ไม่ว่าท่านจะบ่นว่ายังไง เธอก็ต้องอดทน ต้องเคารพผู้ใหญ่ ห้ามดื้อล่ะ เข้าใจมั้ย...ไม่อย่างนั้นจะถูกทำโทษ” เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงเข้มงวด แต่สายตาที่มองบัวเผื่อนนั้นเป็นประกายวาววับ “จ้ะ” บัวเผื่อนรับปากอย่างเชื่อฟัง หัวใจเต้นแรง พวงแก้มแดงปลั่ง เขาทำให้เธอรู้สึกเกรงๆและเขินอายอย่างบอกไม่ถูก แสนพอใจมากที่บัวเผื่อนว่านอนสอนง่าย