เมื่อนายน้อยของบ้านทำท่าจะแหกกฎเหล็ก ริจะเป็นสมภารกินไก่วัด ผู้เป็นย่าจึงต้องจับแยกทั้งสองให้ห่างกันโดยส่งหลานชายไปเรียนต่อต่างประเทศ หวังวันเวลาจะทำให้ทั้งสองลืมเลือน แต่ด้วยความผูกพันและสัญญาใจที่มีต่อกัน ความห่างไกลกลับทำให้ความรักเพิ่มพูนในหัวใจทั้งสองดวง ‘รอฉันนะ รอวันที่ฉันกลับมา ฉันสัญญาว่า...ฉันจะกลับมาบอกรักเธอ และฟังคำตอบจากเธอด้วยตัวฉันเอง ว่า...เธอเองก็รักฉัน เหมือนที่ฉันรักเธอกระต่ายน้อย’ เพราะเขาบอกให้รอ เธอจึงรอคอยเขากลับมาตามคำสัญญา เมื่อการรอคอยที่แสนยาวนานสิ้นสุดลง เธอกลับพบว่า เขามีใครบางคนเคียงข้างกาย ใจดวงน้อยแทบแหลกสลายเมื่อตระหนักว่า เธอต้องตัดใจ แต่ทว่า... มันไม่ง่ายเลย เพราะเขาทั้ง กักขัง หน่วงเหนี่ยว และบีบคั้นให้เธอร้าวรานใจ “อย่าคิดว่าจะหนีฉันไปไหน เธอคือผู้หญิงของฉันจำไว้ ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์” “นายน้อยก็ไม่มีสิทธิ์” “ไม่มีสิทธิ์งั้นรึ ได้!! ฉันจะแสดงให้ดูว่าฉันมีสิทธิ์แค่ไหน”