หนังสือเล่มนี้จะกล่าวถึงข้อมูลที่ควรเรียกว่าเป็นความรู้เกี่ยวกับการพิจารณาคุณลักษณะแต่ละอย่างของเกณฑ์การวัด ประเทศที่ถือว่าเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วและคุณลักษณะของประเทศเหล่านั้น โดยจะให้การวิเคราะห์โดยละเอียดเกี่ยวกับเกณฑ์ต่างๆ ที่ใช้ในการพิจารณาว่าประเทศสามารถจัดประเภทเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วได้หรือไม่ รวมถึงตัวชี้วัดทางเศรษฐกิจ ตัวชี้วัดการพัฒนาสังคม และตัวชี้วัดความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม สิ่งสำคัญประการหนึ่งในการวัดการพัฒนาของประเทศคือประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ ซึ่งรวมถึงปัจจัยต่างๆ เช่น ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) รายได้ต่อหัว ระดับอุตสาหกรรม และมาตรฐานการครองชีพ ประเทศที่พัฒนาแล้วมักจะมี GDP และรายได้ต่อหัวในระดับสูง มีภาคอุตสาหกรรมที่มีความหลากหลายและก้าวหน้า และมีมาตรฐานการครองชีพที่สูงสำหรับพลเมืองของตน ข้อพิจารณาที่สำคัญอีกประการหนึ่งคือตัวชี้วัดการพัฒนาสังคม ซึ่งรวมถึงปัจจัยต่างๆ เช่น การศึกษา การดูแลสุขภาพ และการเคลื่อนไหวทางสังคม ประเทศที่พัฒนาแล้วมักมีระบบการศึกษาและการดูแลสุขภาพที่พัฒนาอย่างดี มีอัตราการรู้หนังสือสูง และโอกาสในการเคลื่อนไหวทางสังคม ความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมยังเป็นปัจจัยสำคัญในการพิจารณาว่าประเทศจะได้รับการพัฒนาหรือไม่ ซึ่งรวมถึงปัจจัยต่างๆ เช่น การใช้พลังงานหมุนเวียน การจัดการของเสีย และความพยายามในการอนุรักษ์ ประเทศที่พัฒนาแล้วมักจะให้ความสำคัญกับความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมและดำเนินนโยบายและความคิดริเริ่มเพื่อบรรเทาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและรักษาทรัพยากร ธรรม ชาติ สิ่งสำคัญคือต้องพิจารณาคุณลักษณะเหล่านี้ทั้งหมดเมื่อพิจารณาว่าประเทศได้รับการพัฒนาแล้วหรือไม่ หนังสือเล่มนี้จะให้การวิเคราะห์ เชิงลึกของแต่ละเกณฑ์และความสำคัญของการพิจารณาร่วมกัน นอกจากนี้ยังจะยกตัวอย่างประเทศที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วตามเกณฑ์เหล่านี้ โดยการทำความเข้าใจคุณลักษณะและเกณฑ์การวัดผลสำหรับ ประเทศที่พัฒนาแล้ว ผู้อ่านจะได้รับความเข้าใจอย่างครอบ คลุมถึงความหมายของประเทศที่ได้รับการพิจารณาว่าพัฒนาแล้ว ความรู้นี้สามารถมีคุณค่าสำหรับผู้กำหนดนโยบาย นักวิจัย นักศึกษา และใครก็ตามที่สนใจในการทำความเข้าใจแนวโน้มและความแตกต่างในการพัฒนาระดับโลก