‘รักแรก’ ผ่านมาแล้วผ่านไป แต่สำหรับเธอ ‘รักแรก’ ยังคงวนเวียนรอบตัว ทว่ากลับยากที่จะครอบครอง ‘พรรษชล’ ถูกบอกเลิกและต้องย้ายออกจากคอนโดของแฟนเก่า จำเป็นต้องไปอาศัยคอนโดของเพื่อนสนิทชั่วคราว ทว่าคนที่อยู่ที่นั่นเป็นพี่ชายของอีกฝ่าย และที่ทำให้ยุ่งยากใจคือเขาเป็น ‘รักแรก’ ของเธอ ทั้งที่คิดว่าไม่รู้สึกใดๆ กับชายหนุ่มแล้ว แต่ความจริงไม่ใช่ เมื่อรู้ซึ้งถึงความรู้สึกแท้จริงในใจพรรษชลจะทำอย่างไร ในเมื่อ ‘ติณณ์’ มีคนรักอยู่แล้ว ‘น้ำฝน’ หรือ ‘พรรษชล’ หญิงสาวผู้เกิดมาพร้อมฤดูฝนอันชุ่มฉ่ำ ที่ให้ทั้งความรู้สึกชุ่มชื่นหัวใจและหม่นเศร้าในคราวเดียวกัน จะได้พบกับ ‘ฤดูรัก’ ผลิบานในหัวใจบ้างหรือไม่ ‘พี่...พี่ติณณ์’ ‘พี่อยากกอดน้ำฝน มองทะเลมองดาวทั้งที่มีน้ำฝนในอ้อมกอด’ ชายหนุ่มกระซิบอ่อนโยน ทั้งยังวางปลายคางบนศีรษะของเธอ ‘พิงอกพี่สิครับ มัวแต่เกร็งเมื่อยแย่’ เธอตัวแข็งอย่างที่ชายหนุ่มพูดจริง แถมยังแทบไม่กล้าหายใจด้วยซ้ำ ถึงไม่ได้รังเกียจหรือกลัวติณณ์แต่เธอไม่ชินกับร่างกายแข็งแกร่งที่ประชิดอยู่ด้านหลัง เนื้อตัวผู้ชายใหญ่หนาแล้วก็แข็งไปหมดต่างจากผู้หญิงมากนัก ‘น้ำฝนเชื่อใจพี่ไหม’ ‘เอ่อ...ค่ะ’ พรรษชลตอบหลังจากเงียบไปชั่วอึดใจกับคำถามที่ไม่มีปี่มีขลุ่ยของชายหนุ่ม ‘พี่อยากจูบน้ำฝน’ ‘คะ!’ คราวนี้เธอตกใจจริงๆ จนกลับมาเกร็งทั้งตัวเช่นเดิม ‘แค่จูบ ถ้าเชื่อใจพี่ก็หันกลับมา’