ลษิตา หญิงสาวซึ่งถูกพาขึ้นเรือพร้อมร่างที่เปียกโชก สิ่งแรกที่เธอเห็นและจำได้...คือดวงตาสีเขียวของผู้ชายที่ลากเธอขึ้นมาจากน้ำอันเย็นเฉียบ..และที่สำคัญเขาคือสามีในนามที่เธอพยายามหนีตลอดเวลา ...อิฐชายหนุ่มที่แกร่งไปทั้งร่างกายและหัวใจ ...กลิ่นไอของท้องทะเลและเปลวแดดเหมือนจะย้อมให้เขากร้านยิ่งขึ้นตามระยะทางของการห่างฝั่ง แต่เมื่อเขาช่วยหญิงสาวคนหนึ่งในคืนเดือนดับ....ความสงบสุขของชีวิตไต๋หนุ่มและเรือแคทเทอรีน ก็หายไป....