สายลมโชยอ่อนเม็ดฝนโปรยปราย ธงร้านสุราหลังน้อยพลิ้วสะบัด หญิงขายสุรางามดั่งบุปผา สุราเลิศรส กระเจี๊ยบสด หน่อไม้อ่อน 
ผักสดเหลืองอร่าม กะพงขาวสดดุจหยก ... หลินเยี่ยน รองเจ้าเมืองจิงจ้าวทอดสายตาไปยังเถ้าแก่เนี้ย ผู้มีดวงตางามและผิวขาวราวหิมะ นางคือธิดาตระกูลสูงศักดิ์ผู้ตกอับ ถึงขั้นต้องเปิดร้านสุราข้างทาง ช่างน่าเวทนาเสียจริง... ... เสิ่นเสากวงคิด ข้ามีสุราเลิศรส อาหารโอชาคอยเป็นเพื่อน ทั้งยังได้มองหนุ่มน้อยงามสง่าที่เดินผ่านไปมา ช่างเป็นชีวิตที่มีความสุขยิ่งนัก แต่หลินเยี่ยนกลับคิดว่า คุณชายสูงศักดิ์เหล่านี้แต่งกายงามสง่า ออกมาดวลหมาก พนันขันต่อสารพัดรูปแบบอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน สมควรถูกจัดระเบียบเสียบ้าง! เมื่อหญิงสาวสูงศักดิ์เลอโฉมรวยอารมณ์ขันต้องตกอับมาเป็นเถ้าแก่เนี้ย จับคู่กับรองเจ้าเมืองผู้งามสง่า แม้ภายนอกดูเย็นชาหากแต่เปี่ยมน้ำใจ นี่คือภาพสะท้อนวัฒนธรรมอาหารแห่งสมัยราชวงศ์ถัง ที่นี่มีรักและอาหารรสโอชาให้ละเลียดลิ้มลอง