“ซูเนี่ยนชิน” ในที่สุดเธอก็สามารถเรียกชื่อของเขาได้อย่างสมบูรณ์ จากเดิมที่เป็นเพียงภาพมายาพร่ามัวที่เธอไม่อาจครุ่นคิดได้ “หืม?” เขาตอบ ไม่ลืมที่จะเล้าโลมต่อไป “ฉันชอบคุณ ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็น” ซังอู๋เยียนกล่าวคำพูดนี้ออกมาพร้อมด้วยใบหน้าแดงก่ำ คำพูดนี้ราวกับคำสาป ทำให้ซูเนี่ยนชินหยุดการกระทำลง ใจของเขาสะท้านอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็จัดชุดนอนของเธอให้เข้าที่อีกครั้ง จนกระทั่งลมหายใจทุ้มต่ำค่อยๆ สงบลง จากนั้นก็มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ราวกับว่าดวงตาของเขาสามารถมองเห็นได้จริงๆ เขาถาม “ทำไมล่ะ” .................................................................................. เพียงครั้งแรกที่ได้เห็นดวงตาอันสวยงามคู่นั้นของ ‘ซูเนี่ยนชิน’ ‘ซังอู๋เยียน’ ก็ตกหลุมรักเขาในทันที แม้ภายหลังจะพบว่าดวงตาคู่นั้นไร้จุดโฟกัสใดๆ ก็ตาม แม้จะได้รับรู้ว่าเขาเติบโตมาในสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า แม้เขาจะเย็นชา เข้าใจยาก และเย่อหยิ่ง ก็ไม่อาจทำให้ความรู้สึกอยากใกล้ชิดที่เธอมีต่อเขาลดน้อยถอยลง จนเธอสามารถทลายปราการน้ำแข็งในใจเขาอย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน กระนั้นความเป็นมาในชีวิตของเขากลับยังคงเป็นปริศนา มีความลับเพียงข้อเดียวที่เธอล่วงรู้มานั่นคือเขาและ ‘อีจิน’ นักแต่งเพลงที่เธอชื่นชอบมานานเป็นคนเดียวกัน ทว่าเมื่อเธอได้รับรู้เรื่องราวของเขามากขึ้น ความสัมพันธ์ครั้งนี้ก็เริ่มเกิดปัญหา ยังคงมีเพียง ‘ความหวัง’ ที่ทั้งคู่โอบกอดไว้ว่าวันหนึ่งจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขอีกครั้ง...