มัสยาใจเต้นรัวระทึก... ไม่มีทางหนีแล้วด้วย ตอนนี้หลังชนผนังห้องในที่สุด… เธอหลับตาแน่นเมื่อร่างสูงเข้ามาชิด ทั้งใบหน้าคมคายโน้มลงมาจนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดพวงแก้ม... ได้กลิ่นหอมอบอุ่นที่คุ้นเคยจากร่างกายเขา “อะไรคุณ ผมก็แค่... มาหยิบผ้าห่ม” ภีมพูดเสียงทุ้มกับคนที่ยืนหลับตาปี๋อยู่ตรงหน้า และเขาต้องกลั้นหัวเราะเอาไว้ หญิงสาวลืมตาขึ้นทันที... เห็นเขาถอยออกไปแล้วพร้อมหยิบผ้าห่มผืนนั้นขึ้นมาถือไว้ ทั้งส่งยิ้มยียวนชนิดที่เธอแทบกระโจนเข้าไปทำร้ายเขาได้ตอนนี้!