ภาพตรงหน้าค่อยๆ ชัดขึ้นจนเห็นได้ถนัดตา ใบหน้าเจ้าบ่าวของเธอนอนหลับตาพริ้มไม่ได้สติอยู่บนโซฟาไม่ไกลจากเตียงที่เธอนอน นัยน์ตาหวานลืมขึ้นพร้อมกับสติที่กลับมาเต็มร้อย ถ้าเจ้าบ่าวของเธอนอนไม่ได้สติอยู่ตรงนั้น แล้วคนที่คร่อมกายอยู่บนตัวเธอเป็นใคร ใบหน้าหวานหันกลับมามองคนด้านบนก่อนจะตาเบิกโพรงอย่างไม่คาดคิด “พี่ที!” เสียงหวานหลุดออกมาเพียงแค่นั้นก่อนริมฝีปากหนาจะประกบลงมาปิดเสียงร้องของเธอ มือเล็กทุบไปบนอกกว้างพร้อมกับผลักไสคนด้านบนให้หยุดทำแบบนี้กับเธอ แต่มันก็ไม่เป็นผล มือหนากลับรวมมือเล็กไปไว้เหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียว ใบหน้าคมผละออกก่อนจะพูดในสิ่งที่เธอไม่คาดคิดว่าจะออกมาจากปากของเขา “เป็นของพี่ ปริม”