คำโปรย ไม่รู้ว่ามันคือพรหมลิขิตหรือเวรกรรมกันแน่ ที่ทำให้รันต้องเข้ามาอยู่ใน 'วังเทวพรรณกุล' ในฐานะลูกเลี้ยงของหม่อมเจ้าพงษ์สวัสดิ์ จนต้องกลายมาเป็นเบ๊ของ ‘คุณชายอัศ’ หรือ หม่อราชวงศ์อัศวเดชา ลูกชายคนเล็กของท่านชายตั้งแต่เด็กจนโต เขาคนนั้นมีนิสัยต่ำช้าขัดกับชาติกำเนิดที่สูงส่ง ทำร้ายร่างกายและจิตใจราวกับเป็นเจ้าชีวิตเขาซะอย่างนั้น ************************************************* “ผมจะคบกับใครมันก็เป็นเรื่องของผมคุณชายไม่มีสิทธิ์ห้าม” รันทนมามากพอแล้ว เขาจะให้อัศกดขี่ข่มเหงแค่เรื่องในบ้านเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นเขาขอเป็นคนกำหนดชะตาชีวิตตัวเองบ้าง “ทำไมกูจะไม่มีสิทธิ์” ยิ่งได้ยินอีกฝ่ายพูดอย่างนั้น ยิ่งทำให้อัศเดือดดาลขึ้นมา เจ้าตัวขบฟันแน่นใบหน้าเริ่มขึ้นสีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “สิทธิ์อะไรล่ะเราแทบจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย คุณชายเองก็คิดว่าผมเป็นแค่กาฝากอยู่แล้วนี่” “ก็สิทธิ์ของความเป็นผัวไงล่ะ” รันได้ยินอย่างนั้นก็ถอยหลังทันที หวังว่าอีกฝ่ายคงจะไม่ทำอะไรโง่ๆ ลงไปหรอกนะ “มะ...หมายความว่าไง คุณชายไม่มีวันทำ คุณชายเกลียดผม” รันเปรยคำที่อีกฝ่ายเคยพูดเสมอออกมาให้ได้ยิน เพื่อย้ำให้คนที่อยู่ตรงหน้ามีสติก่อนที่จะคิดทำอะไรเลวๆ กับเขา “เพราะเกลียดมึงไงกูถึงต้องทำ มึงรู้ตัวรึเปล่านับวันมึงยิ่งร่านเหมือนแม่ของมึง” อัศพูดเน้นเสียงเพื่อให้อีกฝ่ายคับแค้นใจอย่างเต็มที่ **************************************************