ชุลมุนว่นวาย เมื่อชายแปลกหน้า ที่โอบขวัญ กัลยวัจน์ นักเขียนสาวแห่งไร่โอบรักช่วยเหลือเอาไว้ ดันกลายเป็นคนความจำเสื่อม แถมยังประจวบเหมาะทำให้พี่ชายเข้าใจผิด คิดว่าหล่อนซุกสามีและปิดบังครอบครัวเอาไว้อีกต่างหาก บุพเพอาละวาด ให้ทั้งคู่ต้องเล่นบทบาทภรรยาและสามีกำมะลอ ฝ่ายหนึ่งพยายามรักษาระยะห่าง หากแต่อีกฝ่ายหนึ่งพยายามจะรุกล้ำและทวงสิทธิ์ความเป็นสามีอยู่ตลอดเวลา โอบขวัญจะหนีหัวใจตัวเองได้ไหม สามีกำมะลอจะกลายเป็นสามีตัวจริงได้หรือเปล่า และเมื่อความทรงจำของเขากลับมา เขาจะยังจำหล่อน...และลูก ได้หรือไม่ “ที่รัก อีกชิ้นละคะ” หญิงสาวพยายามมองหาชิ้นส่วนของเสื้อผ้าอีกชิ้น ทว่าหายังไงก็หาไม่พบ “ชิ้นหนาย...” อีกฝ่ายทำเสียงยานไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งที่ตอนนี้ชิ้นส่วนที่ว่านั่น มันถูกเขานอนทับเอาไว้ด้านล่าง “ก็...ที่คุณถอดมันออกไปไงคะ” หญิงสาวกระวนกระวาย พยายามมองหารอบๆ ตัวด้วยหัวใจที่เต้นตุ้มๆ ต่อมๆโอบขวัญก้มมองลงไปที่ข้างเตียง ท่ามกลางเสียงหัวเราะของสามีที่ดังขึ้นมาด้วยความขบขัน ส่งผลให้หญิงสาวถึงกับหันขวับมามองด้วยสายตาจับผิดทันที “คุณดิน!” โอบขวัญเรียกสามีเสียงขุ่น ใช่แล้วล่ะ ฝีมือเขาแน่ ว่าอยู่แล้วเชียว “จ๋า...” ภูรินทร์ขานรับเสียงหวาน นัยน์ตาหวานฉ่ำเปล่งประกายอย่างมีความสุข เมื่อได้แกล้งภรรยา ใบหน้าหล่อเหลายิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวเรียงกัน “แกล้งเมียหรือคะ” น้ำเสียงคนถามเริ่มเอาเรื่อง “เมียน่าแกล้งนี่ครับ ผู้หญิงอะไร ยิ่งอายยิ่งเซ็กซี่” โอบขวัญอยากจะบ้าตาย ตกลงว่าเขาซุกซ่อนลูกไม้ชิ้นน้อยของหล่อนเอาไว้อย่างนั้นใช่ไหม อีตาบ้า! นี่เขาไม่มีอะไรจะเล่นหรือไงกันนะ “อยู่ไหนคะ” โอบขวัญพยายามข่มความอาย ถามเขาอีกรอบ “อะไร” คนเจ้าเล่ห์ยังแกล้งถามด้วยใบหน้าซุกซน “ก็กางเกงในของโอบไงเล่า เอามาเดี๋ยวนี้เลยนะคนบ้า”