"ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาของผู้คน เขาเป็นคนน่ากลัว ปราสาทหลังนั้นสร้างบนเนินเขาเขียวขจี ล้อมรอบด้วยกำแพงหินสูงเจ็ดฟุต และอยู่สูงที่สุดในหมู่บ้านประหนึ่งปราสาทของเจ้าของที่ดินที่มีทะเลล้อมรอบ เป็นคูเมืองและห้องของหล่อนเป็นมุมที่สามารถมองเห็นวิวแม่น้ำอันงดงามรวมทั้งเกาะเล็กเกาะน้อยที่อยู่รายรอบช่างเป็นความสุขสงบที่ยากจะหาที่เปรียบ คาร่ายกมือขึ้นป้องตาเพื่อมองที่บ้านหลังนั้น บนหอคอยสูงสุดยอดปราสาท ชั่วพริบตาที่มองเห็นเงาร่างคนตรงหน้าต่าง เสื้อเชิ้ตขาวสะอาดตัดกับสีเข้มของผ้าม่านแล้วร่างนั้นก็ก้าวถอยกลับเข้าไปในถ้ำหินของเขาอีกครั้ง... อาเธอร์หลับตา หันหลังพิงประตู ภาพของผู้หญิงคนนั้นยังติดอยู่ในสมองอย่างไม่รู้เลือน หล่อนเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา ผู้หญิงในแบบที่ทำให้ผู้คนต้องเหลียวหลังกลับไปมอง ทำให้ผู้ชายถึงกับตะลึงจนสะดุดและทำให้ผู้หญิงด้วยกันเองต้องแอบมองด้วยความอิจฉา เพียงสบตาสีเขียวหยกก็ทำให้รู้สึกเจ็บขึ้นมาเป็นริ้วๆ ตามรอยแผลเป็นทั้งหมดที่มี หล่อนเหมือนขนมหวานที่แกว่งไกวเบื้องหน้าคนอดอยากหิวโซ เป็นขนมหวานที่หยิบยื่นให้แต่ไม่อาจแตะต้องได้"