“เปล๊า” เขารีบตอบเสียงสูง “เพียงแต่เธอดู... ไม่เหมือนเวลาอยู่ที่โรงเรียนเลยเนอะ” อ้อ... จู่ ๆ ฉันก็คิดขึ้นมาได้ นายกวินทร์คงจะอึ้งที่ฉันดูไม่ใช่ ‘ยัยทอม’ ตามที่คนที่โรงเรียนแซวกัน ถึงฉันจะไว้ผม (ซอย) สั้น แต่ตัวฉันในวันนี้ซึ่งอยู่ในชุดไปรเวท อยู่ในชุดมินิสเกิร์ตแบบผู้ญิ้งผู้หญิง แถมยังแต่งหน้าอ่อน ๆ และใส่ที่คาดผมน่ารัก ซึ่งฉันหมายถึง... ฉันมั่นใจว่าน่ารักในระดับหนึ่งน่ะนะ = =” “เธอดู... เอ้อ... ไม่อยากจะเชื่อ” เขายังคงพูดต่อไป “ย่ะ ขอบใจ” ฉันกระแทกเสียงแล้วเดินผ่านเขาไป ปล่อยให้เขามองแบบงง ๆ ปนเขิน ๆ