"แม้จะรู้ว่าข้างหน้าคือหุบเหวลึกพันจั้ง เขายังคงต้องเดินเข้าไป เพราะนางอันเป็นที่รักอยู่บนขอบเหวนั้น ว่าไปแล้ว ทุกคนก็คือตัวหมาก ใต้หล้าคือกระดานหมาก หรงจื่อเป็นคนเดินหมากกระดานนี้ แต่เพื่อฉู่อวี้แล้ว เขายอมตกต่ำเป็นตัวหมากที่ปลิวไปตามสายลม กระดูกและผิวหนังทุกอณูของเขาล้วนเจ็บปวดแสนสาหัส หัวใจแหลกสลายแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ ทั้งที่เขาสามารถชนะการเดินหมากที่ใช้ผืนแผ่นดินต่างกระดานในครั้งนี้ แต่กลับยินดีจะพ่ายแพ้...หากมันช่วยรักษาชีวิตนางเอาไว้ได้ ถึงแม้ว่าเขาจะต้องสูญสิ้นทั้งแผ่นดิน สูญสิ้นทั้งลมหายใจก็ตาม! "