“กลิ่นหอมจัง คุณต้องท่องไว้นะว่าจะต้องให้รสมันออกมาแย่ๆ ไม่งั้นผมจะจับคุณไปเป็นเชฟประจำตัว” แม่ครัวจำเป็นไม่ได้สนใจจะต่อปากต่อคำด้วย เพราะมัวแต่อ่านโพยที่ได้จากแม่มาเช้านี้ ร่างเล็กขยับหนีวิถีน้ำมันโดยเร็วเมื่อไก่สดๆ ลงไปกลิ้งอยู่ในกระทะ สาวใช้ถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความขำก่อนจะอาสาผัดให้ ส่วนเจ้านายคอยใส่ส่วนผสม ขณะที่ปากสอนขั้นตอนการทำไปด้วย เพราะครั้งหน้าจะได้นั่งรอกินอย่างเดียว ไม่นานกลิ่นอายอาหารจานแรกในชีวิตไกด์สาวก็เสร็จสิ้น อรันจึงรีบจัดแจงไปเสิร์ฟให้ถึงโต๊ะ โดยมีแขกไม่ได้รับเชิญตามไปไม่ห่าง “ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวบอกตามมารยาท เมื่อเขาช่วยส่งอาหารที่เป็นเนื้อผสมด้วยหัวหอม ขนมปังบด ไข่ เกลือ และพริกไทยปั้นแล้วนำไปเสียบไม้ทอด ซึ่งบ้านเขาเรียกว่า ชิช เคิฟเตให้ แต่เธอก็เลือกตักดอล์มาเย็นเข้าปากก่อนอย่างอื่น ซึ่งถือว่าเป็นอาหารเรียกน้ำย่อยได้ดีชนิดหนึ่ง วันนี้อรันนำใบคะน้ามาห่อไส้แทนพริกหยวก เหมือนสองวันแรกที่เธอมาถึงแล้วบ่นว่าเผ็ด กลิ่นหอมของน้ำมันมะกอกที่ใช้ผัดข้าว ลูกสน องุ่นจิ๋ว และสะระแหน่แห้งบด ซึ่งเป็นส่วนผสมของไส้ด้านในวันนี้รสชาติกลมกล่อมกว่าวันก่อนในความคิด หากให้เดาคนทำก็คงตั้งใจทำเป็นพิเศษ เพราะเห็นว่าเธอมีแขกที่เชิญตัวเองมาร่วมโต๊ะด้วยเป็นแน่ กาแฟของแขกและชาอุ่นของเจ้าบ้านถูกอรันยกไปเสิร์ฟให้ที่โต๊ะในสวนหย่อมหน้าบ้าน แล้วรีบกลับเข้าบ้านทันที ประหนึ่งอยากทิ้งให้ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันตามลำพังก็ไม่ปาน เมรีย์ค่อยๆ ยกชาขึ้นจิบทีละน้อยสลับกับมองแขก และครุ่นคิดว่าควรจะพูดยังไงเพื่อให้เขาพาตัวเองอยู่ให้ห่างๆ หรือไม่ต้องมาคอยก่อกวนแบบนี้ เพราะในใจนั้นคิดว่าการมาของเขาคงไม่ได้มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยแน่ หากแต่คงจะเป็นความอยากเอาชนะหรืออะไรบางอย่างมากกว่า “ผมจะยังไม่บอกคำทำนายจากคราบกาแฟให้คุณรู้ตอนนี้หรอกนะครับ จะเก็บไว้ไปบอกตอนเราไปเมืองไทยด้วยกันอีกที” จู่ๆ เขาก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่ขึ้นมาทำเอาอีกคนต้องมองอย่างสงสัย “จบมื้อนี้ฉันก็ไม่ได้ติดค้างอะไรคุณอีกแล้วนี่คะ” เพราะอาหารที่เขาคอยเรียกร้องอยู่ร่ำไรเพิ่งจะผ่านพ้นไป แต่เขากลับทำหน้ายียวนกวนประสาท ด้วยรอยยิ้มแฝงนัยบางอย่าง ซึ่งมันทำให้ใบหน้าเขียวครึ้มด้วยเครา ที่เพิ่งผ่านการโกนมาใหม่ๆ ดูดีกว่าหลายๆ ครั้งที่เคยเห็นมา และเธอก็แอบยอมรับกับตัวเองเงียบๆ ว่าเขาเป็นคนมีเสน่ห์กับเพศตรงข้ามอยู่ไม่น้อย แต่โชคร้ายที่ไม่มีเธอรวมในจำนวนนั้น “ใครบอกล่ะครับ มื้อเย็นเมื่อกี้แทนคำขอโทษที่คุณไม่ยอมรับของกำนัลจากผมต่างหาก คุณรู้ไหมว่าทำให้คนหล่ออย่างผมเสียเซลฟ์มากแค่ไหน ซ้ำไปกว่านั้นก็คือทำร้ายจิตใจผมอย่างรุนแรงด้วย เพราะไม่เคยมีสาวไหนเคยปฏิเสธผมได้แม้แต่คนเดียว หรือถ้าคุณอยากให้อาหารมื้อนี้เป็นการเลี้ยงที่คุณติดค้างผม คุณก็ต้องรับของพวกนั้นก่อนผมถึงจะไม่ตามทวงคุณอีก” เมรีย์คิดไปถึงแหวนเจ็ดวงในกล่องขึ้นมาได้ จึงวางถ้วยชาในมือลงแล้วมองเขาตาเขม็ง