สัจธรรมในฝุ่นธุลี ...มนุษย์ทุกคนอยู่ภายใต้พันธนาการของความเชื่อ ความไม่เข้าใจชีวิต ความไม่รู้จักตัวตนของตนเอง ทำให้ทุกคนหลงทางและมีชีวิตอยู่อย่างหดหู่ แต่เมื่อใดที่สามารถค้นพบความหมายของการมีชีวิตอยู่อย่างแท้จริง ทุกคนสามารถพบกับความสุขได้อย่างง่ายดาย... สิ่งที่เคยเห็นว่าคว่ำก็เป็นหงาย สิ่งที่เคยเห็นว่าหงายก็เป็นคว่ำ สิ่งที่เคยเห็นว่าใช่กลายเป็นไม่ใช่ สิ่งที่เคยเห็นว่ามีก็ไม่มี สิ่งที่เคยเห็นว่าไม่มีกลับเห็นว่ามีอยู่ ความรู้สึกนี้น่าจะเป็นความรู้สึกเดียวกับสภาวะที่ครูบาอาจารย์สายพระป่าเข้าถึง ผมเชื่อว่าความรู้สึกดังกล่าวเกิดขึ้นจากการตระหนักรู้ในดวงวิญญาณของผม ณ สภาวะนั้นอย่างดื่มด่ำล้ำลึก ผมรับรู้ความไม่มีตัวตน เมื่อข้ามพ้นขีดกำจัดของมนุษย์ไปจะเป็นสภาวะมีความสุขที่สุด ไม่มีคำบรรยาย ไม่มีคำเปรียบเทียบ เหมือนมีร่างแต่ไม่มีร่าง มีความคิดแต่ไม่ใช่ความคิด มีความคิดเกิดขึ้นแต่ไม่มีตัวเราเป็นผู้คิด จิตหลุดจากตัวตน เป็นความรู้สึกอยู่เหนือทุกสิ่ง เป็นอิสระจากทุกอย่าง ไม่มีอะไรมาครอบงำ และไม่ต้องการอะไรแล้วในโลกนี้ ราวกับผมหลุดพ้นจากความเป็นตัวของผมอย่างสิ้นเชิง นี่คือช่วงเวลาแห่งความประทับใจจากการฝึกสมาธิที่ทิเบตของผม * ท่ามกลางความมืดมิดในถ้ำนั้น ผมเห็นกลุ่มควันสีม่วงแผ่รอบตัวชายผู้นี้ แผ่กว้างออกไปมากเหลือเกิน ราวกับมีคลื่นไฟฟ้าแผ่ไปทั่วทั้งอาณาบริเวณถ้ำ แต่ผมไม่ประหลาดใจใด ๆ เพราะผมรู้ว่านี่คือการสั่นสะเทือนของจิต * ผมรู้ว่านี่คือสนามพลังงานที่เกิดขึ้นจากการสั่นสะเทือนของสายฟ้า ธรรมชาติ จิตวิญญาณมนุษย์ และจิตเดิมแท้แห่งกาลเวลาที่กำลังมาบรรจบพบกัน ทุกอย่างกำลังแสดงให้ผมเห็นต่อหน้าต่อตา * ในที่สุดพายุรุนแรงนอกถ้ำสงบลง ความเงียบเข้ามาปกคลุมแทนที่ ผมมองออกไปนอกถ้ำที่ยังมืดสนิท และชายผู้นี้ยังคงนั่งสมาธิอยู่ที่เดิม…ไม่ไหวติง ไม่รับรู้สิ่งใดภายนอก * ผมยืนมองเขาพร้อมกับน้ำตาไหลพราก ชายผู้นี้ไม่รู้เลยว่า…ผมคือความฝันของเขา เขากำลังเป็นผม ขณะที่ผมรู้ว่าผมคือความฝันของเขา ช่างเป็นเรื่องที่ลึกลับซับซ้อนเกินกว่าที่สติปัญญาของผมจะคิดใคร่ครวญได้ * ที่น่าหนักใจก็คือ…ผมไม่สามารถปลุกชายผู้นี้ให้ตื่นขึ้นจากความฝันได้ ผมเข้าไปใกล้ ๆ เขา แล้วกระซิบที่หูของเขาว่า…นี่คือความฝัน “…ผมคือความฝันของคุณ ผมคือตัวตนของคุณ * ผมคือจิตวิญญาณของคุณที่ล่องลอยไปสู่ภพชาติต่าง ๆ ที่ไม่มีที่สิ้นสุด * ผมขอให้คุณบรรลุความรู้แจ้งในตัวเอง เพื่อให้ความฝันของคุณได้สิ้นสุดลง และเพื่อให้การเดินทางของผมได้จบสิ้นลงเช่นเดียวกัน * ตราบใดก็ตามที่คุณไม่สามารถตื่นจากภวังคจิตอันยาวนานของคุณได้ ผมจะกลายเป็นส่วนหนึ่งในความฝันของคุณไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด * ผมปรารถนาเหลือเกินที่จะบอกให้คุณรู้ว่า คุณได้เดินทางอย่างยาวนานในความฝัน เกิดตายในภพชาติต่าง ๆ นับไม่ถ้วน ทุกภพชาติเป็นเพียงมายา เป็นเพียงความฝัน” * ผมพยายามทุกวิถีทางที่จะบอกกับชายผู้นั่งสมาธิอยู่นี้ให้รับรู้แต่ไม่เป็นผล เขายังคงอยู่ในกาลเวลาที่เงียบสงบและสมาธิที่ยาวนาน * ผมรู้แล้วว่านี่คือช่วงเวลาแห่งการเดินทางที่ยังไม่สิ้นสุดของผม จนกว่าชายผู้นี้จะรู้ตัวและบรรลุถึงความตื่นรู้ด้วยตัวเขาเองจากความประจักษ์แจ้งของนักรบผู้ยิ่งใหญ่ จากนักเดินทางผู้ค้นพบสัจธรรมแห่งโลกของความเป็นจริง * บทความบางตอนจาก หนังสือ”สัจธรรมในฝุ่นธุลี” อาจารย์สถิตธรรม เพ็ญสุข ครูทางจิตวิญญาณยุคใหม่