"ยิ่ง ‘เจี่ยนเหยียน’ หลีกเลี่ยงเพียงใด ‘สวีจ้งเซวียน’ ก็ยิ่งไล่ตามเท่านั้น... ทั้งที่เขามีญาติผู้น้องคอยเฝ้าตามรักขนาดนั้นแท้ๆ แต่กลับเมินไม่แยแส แล้วเอาแต่จับจ้องบุตรสาวจากตระกูลพ่อค้าอย่างนาง ผู้ที่คอยเอาแต่หลบเลี่ยงสายตา แล้วเอาแต่เหน็บแนมเขาในใจเช่นนี้! แล้วท่าทีเหล่านั้นคืออะไร การร้องขอสิ่งของเล็กๆ น้อยๆ จากนางราวกับเด็กน้อย ทำให้คนยากจะปฏิเสธ ท่าทีพึงพอใจอันแสนเรียบง่าย ไม่ถือตัวของเขาค่อยๆ ซึมลึกเข้ามาในใจนางทีละนิดโดยไม่รู้ตัว แต่ที่นางคาดไม่ถึงยิ่งยวดก็คือเขาถึงกับขี่ม้าข้ามเมืองดึกดื่นค่อนคืนเพียงเพื่อมามอบขนมดอกไหวให้! คนผู้นี้ราวกับกลัวทั้งโลกจะไม่ล่วงรู้ความรู้สึกของเขาที่มีต่อนางอย่างไรอย่างนั้น บางทีหากเขาไม่ให้นางต้องกล้ำกลืนใช้ชีวิตเป็นอนุ ไม่แน่... นางอาจยอมรับคนผู้ก็ได้! "