เมื่อต้อง Work From Home ‘ผู้ชายปากร้าย’ อย่างพีรพล จึงได้พบกับ ‘ผู้หญิงสายคาน’ อย่างพิชญาทุกวัน ‘งานปากหมาต้องมี งานจีบรุ่นพี่ต้องมา งานวิวาทปะทะคารมสุดหรรษาจึงเริ่มต้นขึ้นอย่างช่วยไม่ได้’ --- “อะไรเหรอพี่?” “งู!” บอกแค่นั้นพิชญาตั้งใจจะวิ่งหนีแต่ก็ถูกคนตัวโตรวบตัวเอาไว้ก่อน “อย่าเพิ่งหนี ดูให้ดีก่อนสิ นั่นมันกิ้งก่า” “กิ้งก่าก็ไม่เอา ฉันแขยง” แกะมือเขาออกพิชญาก็ตั้งใจจะเผ่นหนี แต่เธอก็สะดุดสายยางล้ม พอขยับตัวลุกขึ้นได้หัวเข่าก็เลือดออกซิบ “ให้ได้อย่างนี้สิ” พีรพลถอนหายใจ นั่งคุกเข่าตรงหน้าคนที่สะดุดล้มเพื่อดูแผล “ลุกไหวมั้ย?” “ไหว” บอกแค่นั้นเธอก็ลุกขึ้นยืนแต่ก็ทำหน้าเหยเพราะเจ็บแผล พีรพลเห็นท่าไม่ดีจึงอุ้มหญิงสาวกลับเข้าไปในบ้าน “เฮ้ย! จะอุ้มทำไม ฉันเดินเองได้” “ซุ่มซ่ามแบบนี้ เดี๋ยวก็เจ็บตัวอีก” แล้วเขาก็พาเธอไปวางที่โซฟา “แก่แล้วยังซุ่มซ่ามอีกนะเรา” พิชญาตาเขียว “ปากหรือเนี่ย คำก็แก่สองคำก็แก่ พูดมากนักเดี๋ยวก็จับทำผัวซะหรอก!” เพราะเป็นคนปากไว พูดอะไรไม่ทันคิด พูดออกไปแล้วเธอก็หุบปากทันทีเมื่อเขามองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ พิชญากลืนน้ำลายลงคอ ดูเหมือนเธอจะงานเข้า!!!