**หากไม่บรรลุร่างเซียนในวันนั้น เกสรองุ่นน้อยคงไม่ต้องถูกจับตัวไปเป็นเจ้าสาวราชันมาร แดนอัสดงที่อึมครึมนับร้อยปีพลิกเปลี่ยนเป็นหลังมือ ความดีความชอบนี้ต้องยกให้นาง ฉไหนเอาแต่ขู่เข็ญจะเอาชีวิต** แววตาเหน็บแนมราวไม่ยินดีคู่นั้นสะกดจิตใจนาง น้ำเสียงโทนทุ้มเอ่ยเชื่องช้าเสมือนสายหมอกจางบนทิวเขา "เจ้าเนี่ยนะ พระชายาไถอวิ๋น" ดวงตากลมมนเป็นประกายจ้องใบหน้าหล่อเหลาไม่เบือนหนี ปลายนิ้วทั้งห้าผายมือสัมผัสข้างแก้มอันเนียนละออขณะดูตัว "สาวน้อย... หรือเจ้าไม่ใช่" เกสรองุ่นเป็นแค่ส่วนหนึ่งของเถาไม้เลื้อย นางกลับคดเคี้ยวไม่เก่ง ทั้ง ๆ ที่จิตใต้สำนึกกระซิบสั่งว่าอย่าหลงกลวิถีมาร แต่ใบหน้าและสายตาที่ดึงดูดเช่นนี้กลับกระตุ้นให้นางยอมโดดลงหลุมพรางที่เขาขุดไว้ เทพธิดาน้อยเชิดหน้าชูคอกล้าสบตาผู้สืบทอดพรรคมาร แม้ความหวาดหวั่นทับถม บัดนี้เหลือเพียงนิสัยท้าทายและดื้อดึง "เหตุใดจะไม่ใช่" "น่าสนใจ" ปลายเสียงปรับต่ำร่างสูงโปร่งที่อบอวลไอมารโน้มตัวใกล้ชิด "เช่นนั้นก็รักษาชีวิตให้รอด"