“บอกว่าเลิกโง่ไง ไม่ได้ยินที่แม่ฉันพูดเหรอ กลับไปนอนนิ่ง ๆ บนเตียงซะ ฉันจะรีบทำจะได้รีบจบ” คิงส์ตันคว้าข้อมือบางก่อนที่เธอจะได้ออกไป “ทำอะไรยะ แล้วทำไมต้องไปนอนบนเตียง” “เหอะ! เชื่อเขาเลย มนุษย์นี่โง่แบบนี้ทุกคนไหม” ไม่พูดพร่ำทำเพลง ชายหนุ่มถือโอกาสนี้เหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงอย่างไม่เบานัก แล้วจากนั้นเขาก็ตามขึ้นคร่อมร่างของเธอในทันที จนถึงตอนนี้ สาวน้อยเริ่มเข้าใจแล้วว่า ชายผู้นี้มีจุดประสงค์อะไร ใช่แล้ว... เธอกำลังจะถูกข่มขืน ทุกคน ณ ที่แห่งนี้เป็นใจให้เขากันหมด แม้แต่ตัวเขาเอง ถึงจะปฏิบัติราวกับไม่ชอบขี้หน้าเธอ แต่ในตอนนี้ เขากำลังขึ้นคร่อมร่างเธออยู่แล้วมือของเขาก็กำลัง..ถอดกางเกงของเธอ... “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!" เสียงใสแปดหลอดกรีดร้องดังลั่นห้อง สองกำปั้นน้อย ๆ รัวทุบอกของชายหนุ่มไม่หยุด ส่วนฝ่ายชายเองก็กำลังพยายามปลดกระดุมซิบกางเกงยีนส์ที่สาวเจ้าสวมใส่ออกอย่างยากลำบาก “ปล่อยนะ ไอ้บ้ากาม เอามือออกไปจากกางเกงของฉันนะ!!” ไม่พูดเปล่า หญิงสาวภายใต้การคร่อมทับของชายหนุ่มก็พลิกตัวนอนคว่ำ... คราวนี้นายก็แกะกระดุมไม่ได้แล้ว หึหึ!! “โถ่เว้ย! หงายหน้ามาสิวะ ยัยมนุษย์งี่เง่า” “เหอะ! หงายให้โง่สิยะ! ไอ้หมาป่าหื่นกาม!” “คิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะถอดเสื้อผ้าของเธอออกไม่ได้รึไง!”